De Beweging. Jaargang 15

[p. 308]

Aan Sidney Topham
Door
Jacob Israël de Haan

Weer in uw huis, gij zijt er niet,
Maar in mijn hart altijd.
En gaarne wordt het hartelied,
Aan u, die ver zijt, toegewijd.

Ik kwam, een reiziger van Londen,
Uw land lag droomend in de mist,
Weer heb ik Kent zóó schoon gevonden
En Tonbridge schooner dan ik wist.

Ik zocht uw huis langs de oude wegen,
Gij zijt nieuwe wegen gegaan,
Voor velen vloek, was het lot u ten zegen,
En mild lacht het u nog aan.

En peinzend heb ik weer gezeten,
Als eens met u, voor het haardvuur,
Wat moest ik dwalen, om het vast te weten:
‘Geen Jeugd houdt zijne duur.’

Geen jeugd....uw jeugd....wat wonder, dat wij gingen,
Vader en broeder, langs dien weg te saam,
Uw weg naar school, vol van herinneringen,
Uw broeder stierf....wij noemden niet zijn naam.

[p. 309]

 

Wij spraken weinig, tot aan uwe school,

 

De middag mistte om Tonbridge mild en vredig,

 

Vacantie: alles stil en alles ledig:

 

De school van tucht, de hof van jool.

 

 

 

Wij gingen door de gangen, door de klassen,

 

Langs boeken, langs de stapels jongens-tasschen,

 

Langs de portretten, aan de wanden,

 

Van wie gevallen op het Veld;

 

Over de zeeën, over alle landen,

 

Heeft uw Land weer zijn wet gesteld.

 

 

 

Maar 't wordt geen vrede zonder duizend rampen,

 

Het lot heeft menig omgebracht.

 

U niet: waar honderd volken kampen,

 

Zijt gij kloekmoedig en gij lacht.

 

Gij lacht....de jaren vloden sinds betooverd

 

Door uwe glimlach ik voor 't eerst u zag.

 

Toen uw broeder zei: ‘Sidney heeft veroverd

 

Iedereen met zijn milde lach.’

 

 

 

O, kon mijn Lied zoo lachen als gij lacht,

 

Kon ik, na kamp, gelukkig zijn;

 

Maar ieder lied eindigt in klacht,

 

En elke vriendschap in één pijn.

 

 

 

Ik mijmer....toen, en thans, en later, later,

 

Gij zijt gegaan, gelijk ik eenmaal ging.

 

Wat bindt ons over wind en over water?

 

Herinnering.

 

 

 

Weer in uw huis, gij zijt er niet.

 

Maar in mijn hart wilt ge altijd zijn.

 

Wat kan ik u meer geven dan mijn lied,

 

En mijn hart bloedend van pijn?

 

 

 

Tonbridge-Rome.