De Beweging. Jaargang 15

[p. 307]

De duiven
Door
J.J. de Stoppelaar

Een snelle wind, zoo is de vlucht van duiven:
Zij scheert het akkermaals en dan de boomen.
De takken gonzen en de loovers wuiven,
Totdat de schoonste allerhoogste is genomen.

Hier strijkt de vlucht nu neer, maar lang nog wuiven,
De twijgen na, om niet tot rust te komen,
Want met een wervlend uit elkander stuiven
Vervliegt de vlaag en zwenkt naar lager zoomen.

Maar in den boom roekoert in 't geurig nest
Van overvolle looverzware twijgen
Een jonge doffer, die niet scheiden kon.

Een zachte duive schuilde voor de rest
En bleef maar stil in koele schaduw hijgen,
Schuw voor den gloed van de namiddagzon.