De Beweging. Jaargang 14

[p. 360]

Overgave
Door
Maurits Uyldert

Na zo droevig wachten
Vond ik zijn handen
Vond ik zijn hart:
Ik voelde het branden
Dicht bij het mijne,
Ik wist mijn gedachten
Doorbloeid met de zijne,
Gelijk een jasmijnstruik met winde doorward.

Zult gij mij altijd houden
Hoog in uw zin?
Mijn adem waar uw hart klopt,
Mijn tranen waar uw smart dropt
O, held van mijn min?
Hoe zou ik kunnen leven
Wanneer gij mij verlaat!
Ach, al mijn liefde en lust heb ik aan U gegeven -
'k Moest dolen in de wouden
Van smart en haat.

Al mijn bloed blijft verlangen,
Heel mijn hart dringt hoog

[p. 361]

 

Tot uw armen mij omvangen,

 

Tot mijn ogen needrig hangen

 

Aan uw vorstlik oog.

 

 

 

Gij moogt mij alles roven

 

Hoe het mijn vrede ook krenk',

 

De kracht van mijn geloof en

 

Mijn teerste droom en doven

 

In smart vreugds zoetst beloven:

 

Uw roof blijft een geschenk.

 

 

 

In 't hart mijn tranen branden

 

- O mijn ridder, mijn held! -

 

De vlammen van uw handen

 

Houden mij heet omkneld.

 

De bloem die zonder zon spruit,

 

Smarts kleurloos, bitter onkruid,

 

Heeft nu uw lach geveld.

 

 

 

Laat mij maar altijd hijgen

 

Als een gevangen ree,

 

Mijn liefde kan niet zwijgen,

 

Zingt eeuwig als de zee.

 

Zij blijft U immer eigen,

 

Zo ver kunt gij niet stijgen,

 

Mijn hart rijst met U mee.

 

 

 

Als ik door U moet sterven

 

Sterf ik den zoetsten dood.

 

Nog dan zal liefde verven

 

Mijn mond en wangen rood.

 

Glimlachend blijf ik wachten,

 

Roerloos in dood, tot gij

 

Me ontvoert in uw gedachten,

 

Blozend en schoon en blij.