De Beweging. Jaargang 14

[p. 128]

Inkeer
Door
H. Labberton - Drabbe

Tegen 't zwaar geschut der daden,
Die de grond des levens zijn,
Hangen deerlijk mijn gedachten,
Flodd'rig als een oud gordijn;

Deze in kracht verstreden jaren
Leven als een schoon gedicht,
En het zwak gepeins der dichters
Wijkt verwordend van het licht.

Want het licht is niet in kamers
Waar het houtvuur rood opvlamt,
Waar gedempte gloed van lampen
Droomers kweekt en kracht verlamt:

Niemand weet hoe wil en waking
Afsterft van 't gekluisterd volk,
Dat in rust en zelfbeschouwing
Leeft in eigen grijze wolk.

Donkere aarde, vlam-omhulde,
Gij weet waar het leven bloeit:
Daar, waar allen stervend leven,
Vuur-doorpijnd en storm-omloeid.