De Beweging. Jaargang 11

[p. 130]

Moeder-liedjes
Door
J.I. van den Brandeler-den Beer Poortugael

Mijn kind, sluimer zacht...
De nacht is gekomen
Met duister en droomen
En schaduwenpracht
Mijn kind, sluimer zacht.

De maan schijnt alleen
Blank glanzende stralen
Om 't wiegeken heen:
Gedempte verhalen
Voor 't kindje alleen.

En moederke wacht
In 't duister gedoken
Dat niets wordt verbroken
Van 't schoonste der nacht:
- Droom-kindje dat lacht.

[p. 131]

II
Zooals aan zee...

 

Zooals aan zee de kleine schelpen zijn

 

Doorzichtig rose in hun breekbaarheid,

 

Op 't golvend strand als teeder neergespreid

 

Door stille handen liefdevol en fijn,

 

 

 

Zoo ligt gij kindje tusschen 't ijl beweeg

 

Der wind-bewogen bedgordijnen; 't licht

 

Valt crème-doorweven op 't bebloosd gezicht

 

Dat in den slaap zich even zijwaarts neeg;

 

 

 

Twee rose armpjes raken onbewust

 

Van eigen schoonheid 't donker hoofdje aan

 

En in de wimpers blinkt er nog een traan

 

Die mét het kindje in den lichtglans rust.

Het zonlicht over 't wiegken glijdt
En voor mijn kind een bedje spreidt
Van louter lichte dingen.
Haar handjes strálen in dien gloed
En d' oogjes blinken wonder-zoet
Of zij het zonlicht vingen.

O kind, wanneer de jaren gaan
En gij met open ziel zult staan
Temidden van het leven,
Vang dan als nu den lichten schijn
Die in en om uw dag zal zijn
Als zonnegloed geweven.

[p. 132]

IV
Zonnestraal

 

Kindje met uw tooverlach

 

Die vanuit uw oogjes gleed

 

En een ieder beiden deed

 

Die uw lachen komen zag,

 

 

 

Speel maar met den zonnestraal

 

Die op 't donzen dekje danst

 

En uw kopje goud omglanst

 

Dalend, rijzend telkenmaal

 

 

 

Als uw handjes rozig warm

 

Grijpen naar dien schitter-schijn,

 

Blij zoo mooi be-zond te zijn,

 

Trotsch op moeders arm.

Kindje, er zal een zomer komen
Zooals nimmer was te voren,
Die ons bêi zal toebehooren
Met zijn levens-vreugde-droomen,

Met zijn blijde groene velden
En de open klare luchten,
Glanzend wijde wolken-vluchten,
Bloemensproken ongetelde.

- Kind, het zal één jubel wezen
Die geen droefheid kan verstoren:
Onze ziel tot zón gerezen
Zal den zomer toebehooren.