De Beweging. Jaargang 10

[p. 293]

Na veertig jaar herzien¹⁾
Door
W.L. Penning Jr.

Vervulde droomen
Op land en stroomen -
Heel de open hemel één glansgewelf;
Na bloesemregen
Al vruchtenzegen -
Na schoonheidsboden de schoonheid zelf.

Haar oogen stralen;
Haar wangen pralen
In lokkenschaduw met warmen blos;
Haar zucht wekt geuren
En frisscher kleuren,
Haar morgenadem den zang van 't bosch.

1) Uit mijn niet in den handel bundeltje Gedichten door M. Coens, 1876, werd de oorspronkelijke tekst door mij overgenomen in Tienden van den Oogst, ten jare 1882 onder denzelfden schuilnaam openbaar verschenen bij A. Akkeringa te Amsterdam.

[p. 294]

 

Verduist'ren mogen

 

Die vorstlijke oogen,

 

Dat voorhoofd zwellen in rasschen toorn,

 

Hoe vurig lichten

 

Haar snelle schichten!

 

Hoe statig zegent zij 't wuivend koorn!

 

 

 

Nu lacht zij weder,

 

En fluistert teeder:

 

‘Schep vroolijk adem eer 't rustuur koom!’

 

Dan zoet bewogen,

 

Met peinzende oogen,

 

Kust ze al 't geschapene op land en stroom.

Grauwer dan bij 't woeste weêr,
Troostloos hangt de hemel neêr,
Grimmig zonder stormen;
Aarde! ééns blijde en grootsch,
Hoe ontdaan en doodsch
Huiv'ren thans uw vormen....

Wees gerust. In vlokkendans
Lichtend uit al valer trans,
Koomt om de arme leden
Blankheids warlend waas,
Blankheids sluiergaas,
Blankheids kleed gegleden.

Uitgesneeuwd en uitgezucht,
Spiegelt zich de blauwe lucht
Zonnig in uw stroomen;

[p. 295]

 

Aarde! als laatste schat

 

Blinkt uw levend nat

 

Tusschen donze' zoomen.

 

 

 

Grijsheid voert ge ons voor den geest:

 

Bloei en stormweêr zij geweest,

 

Nog geniet zij 't leven;

 

Tusschen 't sneeuwwit haar

 

Blinkt haar oogenpaar -

 

Straks, als 't Nat, versteven!