De Beweging. Jaargang 9

[p. 205]

Stille Ernst
Door
W.L. Penning Jr.

Droef met zijn nood verlegen
Op slof beheerden grond,
Staart, haast aan boord gestegen,
De landverhuizer rond.

Schuldvord'ring wacht op 't scheiden;
Hem deert - of bede aan wal,
Om werk aan de overzijde,
Voor borgtocht gelden zal?

Ook mijn verbeelding dwale
Naar nieuwe wereld heen,
Bode! eer 'k uw toorts zie dalen,
Zie 'k borg - ook in 't Verleên:

Gestild door moederkussen -
Zoo heug 'k mijzelf, als 't kind
Dat wel de lamp ziet blusschen,
Maar moeders hand nog vindt.

[p. 206]

 

Toenmaals van pijn genezen

 

Zoodra 't om Moeder riep,

 

Bouwt nu 't kind Gods op Dezen

 

Die moederliefde schiep.

 

 

 

Zien we aan de grens van 't lijden

 

Ons lot en leven 't klaarst,

 

En drukt op 't aardsch verscheiden

 

Zichzelf-doorzien wel 't zwaarst, -

 

 

 

Te duur, ontvoeringsbode!

 

Boette elk op de oude baan,

 

Om na uw wenk ten doode

 

Als voor 't gericht te staan.

 

 

 

Meê met den sterv'ling trekt gij

 

In 't vaartuig van den dood?

 

- Daarginds, God geve 't! wekt gij

 

Nieuw-levens deelgenoot?

Nu staat mijn tuin gerijpt,

De vrucht hangt vol en vredig;

Moê keer 'k naar 't huis der rust -

Ach! wat al plaatsen ledig.

En huiv'rend zet ik mij,

Terwijl mijn oogen branden;

Maar zorgzaam opgewacht,

Stil grijp ik trouwe handen.

[p. 207]

 

Met onweerhouden traan,

 

Stil zegen 'k die nog bleven -

 

En alles, alles keert

 

Wat wegviel uit mijn leven.

Wazig teedre zonnelucht,
Stille voorjaars-ure,
Mag vandaag ook maar één zucht
Eerste zoet verzuren?

Vroege basterdnachtegaal,
Weêr in de oude woning,
Lijkt hij niet in schat van taal
Echte zangerskoning?

Danst, vóór 't vaartuig uit, het nat
Niet met aardig klotsen?
Zoekt het, babb'lend langs mijn pad,
Geen gezellig botsen?

Neurt het schipperskind niet meê,
Meê met murm'lend glijden?
Loeit uit open stal het vee
Niet naar geur der weide?

Kwam mijn brave merel niet
Knop en drop bezingen?
Haakt ook niet mijn wordend lied
Naar te voorschijn dringen?

[p. 208]

 

Trillen niet uit zielezang

 

Zachte vleugelslagen?

 

Voelt mijn geest uit donk'ren drang

 

Zich niet opwaarts dragen?

 

 

 

Schouwt hij niet in klaarder licht

 

Dan het licht der oogen?

 

Sta 'k niet moedig opgericht,

 

Staar 'k niet blij ten hoogen?

 

 

 

- Maar van verre klaagt een kreet,

 

Krijgsmuziek blijft schallen!...

 

Weg van eigen lust en leed,

 

Treur 'k met talloostallen.

 

 

 

Machtloos, machtloos immer meer,

 

Gaat de vrij geboren -

 

Gaat de hooge menschheid weêr

 

In den knecht verloren.

 

 

 

Wolk van weedom, God geklaagd!

 

Heeft Gods licht verduisterd;

 

Groeiwaas dunkt mij weggevaagd,

 

Bloeibelofte ontluisterd!

 

 

 

Kaïns-merk maakt Volk'ren groot;

 

Menschen mag 't kleineeren,

 

Hen verbroed'ren zal de dood -

 

Klinkt me uit kwinkeleeren...

 

 

 

- Arme spreeuwen; spot en gril

 

Schrikken op, en zwijgen:

 

Krijschend zwierf een raaf!...En kil

 

Komt er nevel zijgen.

[p. 209]

 

Keerend, doet de Noordewind

 

Lente's deur weêr sluiten - -

 

Als een klein gelukkig kind

 

Blijft de merel fluiten.