De Beweging. Jaargang 8

[p. 221]

Een lied van Zuster Bertken
In nieuwe berijming.

Nu hoort hoe ik een nieuw gezang zal zingen.
De min, de min wil mij gedurig dwingen
Dat ik mij hier verheugen zal.
En ik woon hier beneden in een dal.

Ik hoop dat ik de min nog wel zal vinden.
Eerst moet ik aan het leed, het leed mij binden.
Dat leert mij hoe mij wèl behaagt
De zang der duif te zingen in de laagt.

Nu zal mijn hart dan vroolijk zijn in lijden.
Natuur, natuur, die loert aan alle zijden.
Daar zij het duifje lagen legt,
Daarom is lijden voor mij weggelegd.

De zang der duif, die zing ik in 't verborgen.
Hoe wèl, hoe wel, zal ik nu leeren zorgen,
Hier beneden in dit dal.
Het duifje voelt zich angstig overal.

Nu hoort, ik zal de zang der duif begeven.
De min, de min, die wil in vreugde leven,
En zingen met de nachtegaal.
De edele min verstaat zijn schoone taal.

[p. 222]

 

De min die heeft in vreugde menig lijden.

 

Nu hoort, nu hoort, waar zal zich min verblijden?

 

Een boomgaard heeft zich opgedaan,

 

Daar zal de min de nachtegaal verstaan.

 

 

 

De nachtegaal heeft zoetelijk gezongen,

 

De klank heeft wonderlijk de min doordrongen.

 

Nu is de min met rouw geraakt

 

En zorgt of ze niet weer in slaap geraakt.

 

 

 

De min die wil altijd in vreugde waken.

 

Natuur, natuur, gij moet in vrede slapen.

 

De min begeert uw rusten niet,

 

Zij wil in vreugden klagen haar verdriet.

 

 

 

Der minne vreugde is lijden ongemeten.

 

De zang, de zang, die kan zij niet vergeten.

 

Hoe haar verhief de nachtegaal,

 

Dat brengt de min van zinnen t'eenemaal.

 

 

 

De nachtegaal die zal den weg bereiden.

 

De min, de min, die wil van hem niet scheiden,

 

Over berg, over dal,

 

Waar zij haar lief in vreugde vinden zal.

 

 

 

De min die heeft twee roode lichte wangen.

 

De min, de min, die groet haar lief met zangen.

 

Haar vriend komt de armen om haar slaan.

 

Nu is der minne klagen heel gedaan.

 

 

 

De min, die is vrij, edel, welgeboren.

 

Haar lief, haar lief, die heeft zij uitverkoren.

 

Geen kan hem te boven gaan.

 

Der minne vreugden kan geen hart verstaan.

* _* *