De Beweging. Jaargang 8

[p. 82]

Bij de nagelaten gedichten van Alex. Gutteling
Door
M.S. Roetman.

Een bloem, een enkle bloem, valle dit vers,
niet op het donker graf, dat hij verwon,
't fel zwart verslagen door die zuivre zon,
zijn ziel, de wereld kleurend: als van kers
diep warm rood, wazig blauw, fonkelend goud -
niet op die ééne droeve plek, heel klein
verdronken in de stralend helle schijn
Van staag bezongen lot; - schennis zijn zou 't!

Maar bij den heuvel bloemen, die zijn woord
huldigen zal, zijn blijde woord, dat leeft
en van zijn schoonheidsschat zoo velen geeft;
bij 'n snik van diep verheugen, ongehoord,
en bij een stil vergoten vreugdetraan,
een zaalge lach, bij al ontroerd verstaan!

28 Nov. '11.