De Beweging. Jaargang 8

[p. 80]

Bij den dood van een vreemde
- Gust. van de Wall Perné -
Door
H. Labberton-Drabbe.

Wij rimplen nauw ons voorhoofd als wij 't lezen
In krant of tijdschrift die ons' hand doorblâart:
Zijn werk wordt ons met vage pen geprezen,
Zijn leve' ons met een enkel woord verklaard.

Dan gaan wij verder, want het rustloos wenken
Van 't eigen Ik laat ons geen uur met rust,
't Aldaagsche breekt zijn gang niet, en ons denken
Is van zijn dood zich nauwlijks meer bewust.

Dan komt een vriend, die ons zijn laatste uren
Beschrijft, hij heeft den doode zeèr bemind,
Hij kent de vrouw, die 't leed nauw kon verduren,
En 't smartvol leven eenzaam herbegint.

[p. 81]

 

Wij hebben 't alles al sinds lang geweten,

 

Waarom dan komt nu peinzing in ons oog,

 

En in de ziel, die lang reeds had vergeten,

 

Een droefheid die te voor ons niet bewoog?

 

 

 

Ons hart is groot, maar in den geest is de onmacht

 

Te omvatten wat het hart niet heeft doorleefd:

 

En wie 't verstand een àl te zeekre bron dacht,

 

Sterft als een kind dat niets begrepen heeft.