De Beweging. Jaargang 4

[p. 216]

Aan Mevrouw A. Noordewier - Reddingius
10 Januari 1907.
Door
Maurits Uyldert.

Uw woorden dreven open
als wijde bogen wit van vuur
waaruit de kleuren dropen
die vonkten door het morgenuur
waarin mijn ziel in schemer zacht
terug zag op den koelen nacht.

Uw lied was luchter-luister
waar duizend vlammen flakkrend staan,
Uw stem is door het duister
van mijn geheimst verdriet gegaan,
ik zag het klare deinzend licht
fonteinen-wijd gespreid diep tot mijn hart gericht.

Zongt Gij niet van die blijheid
die weer mijn ziel verheffen zal,
zongt Gij van 't licht der vrijheid

[p. 217]

 

dat 't grotteduister treffen zal

 

waarin mijn ziel zo veilig wel

 

haar rust vond voor het zonnespel?

 

 

 

Hoorde de zachte treden

 

die nu zo droef verlaten ligt

 

en klonken haar gebeden

 

voor uw lieds wonneschoon gericht?

 

O in de duistre hal van mijne innigheid

 

hebt Gij daar tot mijn ziel het zonlicht ingeleid?

 

 

 

Zal zíj nu durven zingen

 

gelijk een merel paarlend hel

 

bij bloemen die ontvingen

 

zons zegen in het lentespel?

 

Och of zij weerom lachen kon

 

in zomers geurdoorzonken zon!