De Beweging. Jaargang 3

[p. 344]

Hugo Von Hofmannsthal: Boodschap Vertaald
Door
Maurits Uyldert.

Ik heb bemijmerd dat wij schoonste dagen
slechts zulke noemen mogen daar wij dwaalden,
saamsprekend en het landschap ons voor ogen,
in 't rijk der ziel: daar tot den heuvel op,
de schaûwen tegemoet, wij stege' in 't loof
dat ons omving als 't reeds eenmaal doorleefde,
daar op omheinde weiden wij den droom
van 't leven vreemd van nooit vermoedde wezens,
ja, sporen van hun gaan en drinken, vonden
en over 't vijverwater traag gesprek
nog diepre welving dan de hemel spieglend:
ik heb gemijmerd over zulke dagen
en dat naast deze drie: gezond te zijn,
en blij om eigen lijf en leve' en om
gedachten, vleugelen van jonge aadlaars
slechts één nog past: gezellig zijn met vrienden.
Zo wil ik dat gij komt en met mij drinkt
uit gindse kannen die mijn erfgoed zijn
versierd met loofwerk en bewiekte kindren
en met mij in de omtuinde toren zit:
twee jonglingen bewaken daar de deur

[p. 345]

 

in wier gelaten met gedempten blik

 

halfafgewend een schriklik noodlot loert,

 

u zo verstenend aanziet dat ge zwijgt:

 

en ge mijn land vóór u ziet uitgestrekt,

 

dat dan wellicht een vers van u het mij

 

veredelt in toekomstge eenzaamheid,

 

en hier en daar herinnering aan u

 

in schaduw nestelt en in schemering

 

den weg door duistre kruinen neemt en door

 

de lucht, de schaduwloze wegen langs

 

heenrolt gelijk een verre gouden donder.