De Beweging. Jaargang 2

[p. 307]

Volendam
Door
M.S. Roetman.

De wind doet botter dansen aan de lijn,
die kim heet, maar de zee ligt stil in haven,
waar steil uit dekkenvolt', in vaal begraven
van net en zeilen, honderd masten zijn,

Den smallen dijkrug met de huizen klein,
hangend aan eenen kant, kwam zonbui laven, -
en tinten, die mijn oog al wonders gaven,
worden als teeder schoon uit ouden schrijn.

Kantblank ovaal besluit blanke gelaten
en witte kelen dragen bloed'ge snee
van roode snoeren, doffe zwartsels laten
fel zilvren knoopen. Poppen, spelen mee
op het tooneel kinders in lange kleeren,
die van den lieven zwier geen zier ontberen.