De Beweging. Jaargang 1

[p. 295]

Schemeravond
Door
Is. P. de Vooys.

Nascheem'rend licht
van fellen zonnedag,
dat wijkend bleef nog sterk,
hangt over 't avondland.
Vandaag heb ik mijn stage plicht
stardoende en onvermoeid verricht,
tot ik in weeld'rig beeldend werk
verschrikt, verblijd, een ziel bemerk,
en toen, als met een witte vlag
van heim'lijk blijde en stille lach,
naar buiten loop, naar bloem en plant,
in 't schemerbleeke zomerland.

Witsneeuwig bloeit,
met trossen uitgespreid,
een struik hortensia,
die peinzend ik bekijk.
In tuin, die daags de zon doorgloeit
en 't kinderspel doordraaft en -stoeit,
praalt rijk haar pracht, die mij geleidt,
ooggids naar ziel, in ruimten wijd,

[p. 296]

 

waar droomenschoon zoo rein ontsta

 

als bloemtros der hortensia;

 

die ik in 't schemerlicht bekijk,

 

verrukt en met veel vreugden rijk.

 

 

 

Roodglanzend dons,

 

van goud op gelen grond,

 

zie 'k in een enk'le kelk,

 

uit bladergroen ontbloot.

 

En als uit warrig stadsgegons

 

draagt klank van brommend klokgebons

 

ver over velden lied'ren rond,

 

zoo bindt die bloem een wijd verbond

 

van teere droomen, bevend elk

 

in 't lied dat nimmermeer verwelk'.

 

Indische kers, met geel en rood,

 

in schemer de eigen ziel me ontsloot.