De Beweging. Jaargang 1

[p. 342]

Stem van generzijds
Door
Frederik van Eeden.

Het was zoo licht toen ik moest scheiden,
de spreeuwen kweelden luide en teer,
en een onnoemelijk verblijden
vervulde veld en atmosfeer.

Een plechtig en verblindend wonder
verrees, - als waar 't voor 't eerst, - de zon,
en bloem op bloem ontsloot zich onder
haar zegen, naar zij kracht gewon.

De wereld scheen verbaasd te ontwaken
als vond haar 't licht voor d'eerste maal,
'k zag zwaluwen hun nestjes maken,
en zwieren in den morgenstraal.

Ik zag de kiewiet om zijn jongen
klapwieken met bezorgd gerucht -
ik hoorde hoe de meerlen zongen
hun welkom in de luwe lucht.

De wind bestreek de fonkel-vlieten,
de golfjes plapperden in 't lisch,

[p. 343]

 

't ging àl van 't zoete licht genieten

 

en blonk van dauw en ruischte frisch. -

 

 

 

Ik was niet angstig om te sterven,

 

maar 't zag zoo luisterrijk op aard,

 

als had al 't schoon, dat ik ging derven,

 

zich in één uiterst uur vergaard.

 

 

 

Genoten goed, dat ging begeven,

 

had ik u wel genoeg bemind?

 

Verheven weelden van het leven

 

nam ik u dankbaar, als een kind?

 

 

 

Wist ik mijn korte levenswijding

 

te vieren als een heilig feest?

 

Is mij 't ontwaren tot verblijding,

 

't bepeinzen tot een lust geweest?

 

 

 

Als vaagde ik zwarte spinneraggen

 

van oud en kostbaar schilderij,

 

zag 'k onontgonnen vreugden lachen

 

voor 't eerst van duistre spinsels vrij. -

 

 

 

O angst, o waan, o booze krankte

 

der menschen! die ons elk besmet,

 

die den hartstochtelijken dank te

 

bewijzen onzen God ons let,

 

 

 

die ons doet weiflen en doet ijzen

 

en wroegen, klaaglijk en gebukt,

 

waar 't leeuw'rikje in zijn luchtpaleizen

 

omhoogvaart, juub'lend en verrukt -

[p. 344]

 

Hoor gij, die nog in 't licht moogt wonen,

 

dit woord uit 't eeuwig droomrijk aan:

 

verdrijf die schimmige demonen

 

die voor Gods lieflijk aanzicht staan!

 

 

 

Hard drukt de spijt om noodloos lijden,

 

om glorie, door een waan gemist....

 

 

 

D'aard was zoo licht, toen ik moest scheiden,

 

en zooveel schooner dan ik wist -