De Beweging. Jaargang 1

[p. 228]

Zwervers lied
Door
P.C. Boutens.

Moest zoo vele zonnedagen
Zich mijn hart onnoodig plagen,
Met Verlangen meê te jagen
In haar zwerven en haar klagen

Om een tijdlijk huis? -

Achter open hartedeuren
Noodden duizend bonte keuren -
In der kaamren klare kleuren,
In der hoven zwoele geuren,

Nergens vondt ge u thuis!

Langs de late schaarsbeschaûwde
Lanen huivert de eerste koude,
Dieper schijnt de teêrbeblauwde
Hemel in doorzichten gouden

Avond van het jaar:

Ruimer haalt de ziel de luchten
Der oneindige genuchten,
Als de donkere geruchten
Van voorbije vogelvluchten

Roepen boven haar.

[p. 229]

 

Onbezwaard en ongebogen,

 

Vleugellicht omhoog getogen,

 

Die haar schatten ongewogen

 

In den afgrond veler oogen

 

Gul en gaarne liet,

 

Zweeft ze uit doolhof van Verlangen

 

Waar in diamanten zangen

 

haar versteende tranen hangen,

 

Weêr het oud Geluk te vangen

 

In het nieuw verschiet.

 

 

 

Zij wier jonge en onbewuste

 

Blijde heimwee niet berustte,

 

Nooit van werelds halve lusten

 

Bloedelooze lippen kuste

 

Aan der wegen rand,

 

Vindt zich uit haar lange zwerven,

 

Na de leêge koorts van derven

 

Eindeloozer toekomst erve,

 

Komend leven, komend sterven

 

Stijgendhellen brand.

 

 

 

't Oog uit eigen droom geheven,

 

Na zijn eerste blinde beven,

 

Groet den andren droom van Leven

 

Onveranderlijk gebleven,

 

Even diep en groot;

 

Ziet in 't licht van voller jaren

 

Raadslen die gescheiden waren,

 

Zich tot schooner eenheid paren,

[p. 230]

 

't Lichte leven zich verklaren

 

In den donkren dood.

 

Rapper raapt zij gouden stonden,

 

Luchtger streelt zij langs de blonde

 

Haren, kust de roode monden;

 

Eerder wordt het woord gevonden:

 

Welkom of vaarwel;

 

Rijker, trouwer oogen sonden,

 

Heelen gaver liefdes wonden

 

In haar eeuwige verbonden;

 

Weinige uitgezette ponden

 

Meerderen zich snel.

 

 

 

Uit den breeden, diepen vrede

 

Van de horizontsche reeden,

 

Uit de sterdoorstraalde steden

 

Van Gods blauwe oneindigheden

 

Luidt de zoete wijs;

 

Al de wonderen van schoone

 

Lichtgeklaarde zuivre tonen

 

Die den stouten zwerver troonen -

 

O alleen de dooden wonen,

 

Maar het leven is op reis!

 

18 Nov. 1904.