Van de wonderlijcke Haerpenaer in de swarte Vloedt, by Finlandt.
MEn siet in dese vloedt somtijdts de beeltenis als van een spelende Harpenaer; ’t welck een wonderlijck voorteecken is: te weten dat de Burgtvoogt of Overste wel haest sal sterven, of dat de schilt-wacht, die versuymelijck, of in slaep gevonden is, naer de wetten van de oorlogh, van de muer geworpen sal worden, om dus de geest te geven. Dit water is ondertusschen nimmer vry van spoken en gedrochten, die daer t’ alle tijden verschijnen. Men hoort daer oock het geluyt van fluyten, en de klanck van bellen langhs d’oever van de zee.