Historische anecdoten.
Stervensuur.
Toen Rabelais stierf, zegde hij: ‘Laat de gordijn vallen; het spel is uit.’ - Bayle zegde toen hij stierf: ‘lk ga een groot onbekend iets zoeken.’ - Toen men aan den abt de Saint-Pierre, die 86 jaar oud geworden was, vroeg, hoe hij den overgang beschouwde, zegde hij: ‘Als eene reis naar een vreemd land.’ - Montaigne vertelt van een man, die ter dood gebracht werd en tot den beul zegde: ‘Breng mij niet door die straat, want daar woont een kerel, die in staat is mij voor eene oude schuld te doen aanhouden.’ - Jean Paul Richter, de geestige duitsche schrijver, lag op zijn sterfbed; zijne vrouw bracht hem een bloemkrans, dien men hem gezonden had. Hij streelde met zijne vingers de bloemen en mompelde; ‘Ha! mijne schoone, mijne lieve bloemen...’ Dan viel hij in slaap; zijne ademhaling werd onregelmatiger en een lichte zenuwtrek werd zichtbaar. ‘Dat is de dood,’ zegde de geneesheer, en Jean Paul was niet meer.
Auteursrechtvrij