De Belgische Illustratie. Jaargang 15

Historische anecdoten.

I.N.R.I.

Toen Napoleon keizer van Frankrijk en koning van Italië was, zag men te Milaan, Napoleon voorgesteld in keizerlijk gewaad, met de ijzeren kroon op het hoofd en beneden hem de letters die op het kruisbeeld staan I.N.R.I. Velen beschouwden dit als eene heiligschennis, doch toen men er de uitlegging van vroeg, zegde de tentoonsteller dat zulks wilde zeggen: Imperator Napoleon, Rex Italiae.

Rembrandt.

Algemeen, zoo lezen wij in een oud Nederlandsch Magazijn, is het bekend, dat de manier van Rembrandt was: de lichtpunten, door penseelstreken van een geduchte grootte, te doen uitkomen - iets, dat zijne stukken een hobbelig voorkomen doet aannemen. Maakte men hem daarover aanmerkingen, dan rechtvaardigde hij zich met te zeggen, ‘dat hij een schilder en geen verver was.’ Vooral kon hij niet dulden, dat men zijne stukken van te nabij beschouwde. ‘Eene schilderij,’ zegde hij, ‘is niet gemaakt om er met den neus op te liggen; daarbij de reuk van de olie is ongezond.’

Admiraal de Ruiter.

Groote soldaten geloofden immer aan de Godheid, evenals door en door geleerden. In 1667, den dag na een gevecht, waarin admiraal de Ruiter zijne wonden met brandewijn zuiverde en waschte, leed hij hevige pijn, doch toonde zich zeer geduldig en zegde. - ‘Aan dit ellendig leven is weinig gelegen; als mijn ziel maar behouden blijft. Mijne pijn is niet te achten bij de onuitsprekelijke smart en den smaad die onze Zaligmaker onschuldig leed, om ons van de eeuwige pijn te verlossen.’