De Belgische Illustratie. Jaargang 14

Van alles, voor allen.

Merkwaardig veiligheidsmiddel in schouwburgen. - Er gaat geen dag voorbij dat men niet hoort van de eene of andere uitvinding tot bevordering der veiligheid in schouwburgen, alsof het bezoeken der theaters de grootste noodzakelijkheid van de wereld was. Het merkwaardigst intusschen is misschien wel de maatregel, dien men in een der schouwburgen van New-York heeft ingevoerd. Men heeft in bedoeld gebouw banken geplaatst, die uit licht, maar sterk hout vervaardigd zijn en door een vernuftig mekaniek op een gegeven oogenblik onder den grond kunnen verdwijnen, zoodat daardoor de groote hinderpaal voor het spoedig ontruimen van den schouwburg wordt weggenomen.

Het eenig ongerief, aan die nieuwe banken verbonden, is de omstandigheid dat de een of andere grappenmaker het mekaniek heimelijk in beweging zou kunnen brengen, in welk geval men het curieuze schouwspel zou te zien krijgen, dat midden onder de voorstelling eene geheele rij toeschouwers onder den vloer verdween. Nog kluchtiger zou het tooneel zijn, wanneer op een loos alarm de mekaniek van al de banken in beweging gebracht werd.

Veiligheidsmiddel op spoorwegen. - Van meer belang voorzeker is het volgende denkbeeld om ongelukken op spoorwegen te voorkomen. Het is afkomstig van den Franschman Menusier, die het aan de Société d'encouragement heeft meêgedeeld, en bestaat hieruit dat de treinen, die zich op dezelfde baan bevinden, met elkander in kontakt worden gebracht. Dit geschiedt door aan een der goederenwagens een ronddraaienden metalen borstel te verbinden, die onophoudelijk in aanraking is met een langs den weg gespannen draad. Daar nu al de verschillende treinen, die op dezelfde baan loopen, met dien draad in aanraking worden gebracht, ontstaat er van zelf eene electrische verbinding tusschen de treinen onderling en tusschen deze en de stations. De proeven, die men met het middel genomen heeft, moeten voortreffelijk voldaan hebben.

Verwarming van spoorwegwaggons. - Zoo als men weet, worden onze spoorwegrijtuigen verwarmd door eene soort van waterstoven, welker inrichting op hetzelfde beginsel berust als de verwarming van bedden door middel van warme kruiken. Die waterstoven moeten om de twee of drie uren door andere vervangen worden, daar de inhoud in dien tijd geheel koud geworden is en dus geen warmte meer uitstraalt.

Zekere heer Nieske te Dresden, heeft thans patent gevraagd voor eene nieuwe soort van dergelijke stoven, die van tien tot achttien uren dienst kunnen doen en daarbij het groote voordeel opleveren, dat zij nooit opnieuw gevuld behoeven te worden. De inhoud bestaat namelijk uit een mengsel van azijnzure en zwavelzure natron, waarmeê de stoof voor drie vierde gedeelte gevuld is. Moet nu de stoof als verwarmingsmiddel dienst doen, dan wordt ze in een oven of een bad van kokend water zoolang verhit, tot het mengsel gesmolten is, in welk geval de stoof, gelijk gezegd is, tien à achttien uren lang voldoende warmte uitstraalt. Is zij koud geworden, dan wordt zij weder op dezelfde manier verhit, zonder dat aan den inhoud iets behoeft veranderd te worden.

Reeds verleden jaar was door een fransch ingenieur een dergelijk verwarmingssysteem voorgesteld, en het is duidelijk dat ook in de huishouding van Nieske's denkbeeld partij zou kunnen getrokken worden.

DE MOT.

De kortste tocht over den atlantischen oceaan. - Sedert Columbus' tijd is de overtocht van de Oude naar de Nieuwe Wereld heel wat gemakkelijker en korter geworden. De kortste reis, die tot heden van de amerikaansche naar de europeesche kust van den Atlantischen Oceaan gemaakt is, werd kortelings afgelegd door de mailboot Servia, behoorende tot de Cunard-maatschappij. Deze stoomboot stevende in den tijd van zeven dagen, zeven uren en 41 minuten van New-York tot Queenstown. Hierbij verdient nog opmerking dat de booten van genoemde maatschappij een 90 mijlen langeren weg volgen dan de goederenbooten, die in geregelde vaart tusschen Engeland en Noord-Amerika dienst doen. Men mag dus aannemen dat als de Servia ook de kortste weg genomen had, zij den tocht stellig binnen eene week gemaakt zou hebben.

Postduiven tegen roofvogels te beveiligen. - Voor liefhebbers van postduiven is het een alleszins onaangenaam feit, dat sommige roofvogels de onbescheidenheid zoo ver drijven van korrespondenties, door duiven overgebracht, te onderscheppen ten koste van het leven der gevleugelde boden.

Er bestaat echter een probaat middel om dergelijke baldadige schending van het briefgeheim te voorkomen. In China, waar reeds sinds onheuglijke tijden briefduiven als middel van gemeenschap in gebruik zijn, worden deze dieren op hunne lange tochten over de verre steppen tegen de aanvallen van roofvogels beschermd door middel van kleine klokjes, die men aan de slagpennen bevestigt. Die klokjes, welke van zeer licht metaal en zeer helder van klank moeten zijn, klinken des te luider naarmate de duif sneller vliegt, zoo dat de roofvogel daardoor afgeschrikt wordt. Thans heeft men ook in den parijschen dierentuin de postduiven van zulke klokjes voorzien, waaronder enkele zelfs de grootte van een oranjeappel hebben, en die uitstekend moeten voldoen. Daar de briefduiven gewoonlijk bij zwermen uitvliegen, veroorzaken de klokjes een gedruisch, dat veel overeenkomst heeft met het gonzen der telegraafdraden en dat alle roofvogels op een afstand houdt.

Eene omwenteling in de kousenfabricatie. - Het toenemend streven naar nieuwheid op elk gebied roept in den laatsten tijd dikwijls producten in het leven, wier eenige verdienste in hunne nieuwheid gelegen is. Dit is o.a. het geval met het denkbeeld van een ondernemend kousenfabrikant te Berlijn, die, waarschijnlijk in de overtuiging dat er ook in de kousen wel eens verandering mocht komen, sedert eenigen tijd kousen met teenen in den handel gebracht heeft. De fabrikant acht de tot heden gebruikelijke kousen hinderlijk voor de teenen, en meent dit verholpen te hebben door zijne kousen even als handschoenen in te richten. Wij betwijfelen zeer of onze huismoeders, die zelf de kousen voor haar gezin breien, wel met de nieuwe vinding ingenomen zullen zijn; maar zoo de nieuwe kousen in den smaak mochten komen, zou het zeker wenschelijk zijn dat de schoenmakers zich ook op het maken van laarzen met teenen gingen toeleggen; zonder dergelijke laarzen toch zou het onmogelijk zijn te onderscheiden, wie op het stuk van kousen naar den laatsten smaak gekleed ging.

Middel tegen vochtigheid in vertrekken. - Menigeen beklaagt zich, vooral in het natte jaargetij, over de vochtigheid in sommige zijner kamers, waardoor kleêren, boeken en andere voorwerpen beschimmelen. Die vochtigheid is echter gemakkelijk te verhelpen, door in de bedoelde vertrekken een telloor met ongebluschte kalk te plaatsen. Evenzoo trekt een potje met zout, in vochtige slaap- of ziekekamers neêrgezet, de vochtigheid tot zich. Is het zout vochtig geworden, dan kan men het altijd op eene warme plaats laten drogen, om het vervolgens weêr in het vochtig vertrek te plaatsen.

Eene bloem, waarmede men schoenen kan poetsen. Eene dergelijke merkwaardige plant is wezenlijk onlangs ontdekt, ongelukkig niet in ons land; maar in Nieuw-Zuid-Wales. De gedroogde bloem der hibiscus rosa siniensis bevat namelijk een taai, slijmachtig bestanddeel, dat, op laarzen gestreken, deze allersierlijkst doet glimmen. Alles wat men na het insmeren met vier of vijf dezer merkwaardige bloemen te doen heeft, is, dat men den borstel ter hand neemt en door eenige streken eene gelijkmatige verdeeling van het plantaardige schoensmeer daarstelt. Deze plant en hare curieuze hoedanigheid van schoenpoetsmiddel moet ook reeds in Oost-Indië bekend zijn.