Van alles, voor allen.
Eene profetie betreffende het jaar 1882. - Hoewel de profetiën in den laatsten tijd veel van haar krediet verloren hebben - men denke slechts aan de voorspelling van het einde der wereld, dat den 15en november van het afgeloopen jaar moest plaats hebben - is het toch de moeite waard de aandacht in te roepen op de volgende, die wij gaan meêdeelen, te meer daar zij gedeeltelijk reeds in vervulling is gegaan.
Volgens die profetie, welke van het jaar 1660 dateert en aan zekeren don Rutilio Benincasa, een verren achterneef van de H. Catharina van Senen wordt toegeschreven, zou in het jaar 1882 de aarde aan den rechtstreekschen invloed van de planeet Venus zijn onderworpen.
Dit moet ten gevolge hebben dat net begin van den winter zacht zal zijn, hetgeen wij inderdaad reeds waargenomen hebben. Het midden van den winter moet zich door veel sneeuw en het einde door strenge koude onderscheiden.
De lente zal zacht en regenachtig, en de zomer zeer heet zijn; daarentegen zal men in het begin van den herfst reeds ijs waarnemen. Dat jaargetijde moet zich tevens door talrijke ziekten onder de jongelieden en eene besmettelijke oogziekte kenmerken. De oogsten zullen overvloedig, maar de druiven slecht zijn.
Er zullen verscheidene schokken van aardbeving worden gevoeld, terwijl de hagel den landbouw groot nadeel zal toebrengen. De sterfte onder de oude menschen en onder de dieren zal zeer groot wezen.
Er zullen gewichtige diplomatieke onderhandelingen en reizen van vorsten en hooge personages plaats hebben. De regeeringen zullen hare onderdanen met gehate belastingen bezwaren, waarvan revolutionaire woelingen het gevolg zullen zijn. Er zullen bloedige oorlogen worden gevoerd, die den val van verscheidene koninkrijken na zich zullen sleepen. Tot overmaat van ramp zullen er een groot getal processen tusschen financiëele en andere maatschappijen gevoerd worden.
Electrisch licht uit.... oude knoopen. - De wetenschap laat niets meer verloren gaan, maar tracht in navolging der natuur al het onbruikbare in bruikbare zaken om te scheppen. In Amerika heeft thans een uitvinder een brevet genomen voor de fabricatie van koolspitsen voor electrische lampen, vervaardigd uit de weggeworpen overblijfselen der fabrieken, waar knoopen van plantaardig ivoor gemaakt worden. In plaats van die overblijfselen kan men natuurlijk ook oude knoopen nemen, zoo dat wij het vooruitzicht genieten de weggeworpen oude knoopen van ons ondergoed eenmaal als de kern eener electrische lamp te zien schitteren.
Middel tegen slapeloosheid. - Als zoodanig wordt door een geneesheer in een duitsch blad het volgende aan de hand gedaan. Men bevochtige de helft van een handdoek met water en legge het bevochtigde deel zoodanig in den hals, dat het tevens de helft van het achterhoofd bedekt. Om te spoedige verdamping te voorkomen, legt men de drooge helft er over heen, en zal bevinden dat het middel snel en voortreffelijk werkt. De hersens worden namelijk verfrischt en zoodoende ontstaat een veel gezonder slaap, dan door eenig narcotisch middel kan te weeg gebracht worden. Voor hen die, hetzij ten gevolge van ingespannen geestesarbeid, hetzij ten gevolge van kommer en zorgen, aan overspanning der hersens lijden, is het middel eene wezenlijke weldaad gebleken.
Gedroogde kool. - Vele menschen meenen dat kool niet anders dan als zuurkool bewaard kan worden; ze kan echter ook gedroogd worden, en op die manier kunnen zij, die een afkeer van zuurkool hebben, zich midden in den winter even lekkere kool bezorgen als wanneer men ze versch uit den groenselhof kan halen. Men ontdoet namelijk de koolen van de buitenste bladen en hangt ze op eene luchtige plaats tot het overtollige water er uit verdampt is. Daarop schaaft men ze, spreidt ze op zeven uit, keert ze nu en dan om en stelt ze aan de lucht bloot. Aldus in de lucht gedroogd, zet men ze vervolgens in een oven, waardoor de kool een derde van hare omvatting verliest en het voorkomen van vermicelli verkrijgt. Om ze te bewaren doet men ze in zakjes, die men op eene droge plaats ophangt en van tijd tot tijd naziet, opdat de inhoud niet vochtig wordt en gaat schimmelen. Vóór het koken moet deze gedroogde kool eene poos in het water gelegd worden, waarna men ze evenals gewone versche kool kan toebereiden. Lieden, die er de proef van genomen hebben, verzekeren dat aldus bewaarde kool noch in smaak, noch in kleur van versche te onderscheiden is.
Versche boonen in den winter.. - Ook boonen kan men in den winter versch bekomen; althans te Parijs worden ze gedurende den geheelen winter in broeibakken geteeld, vooral in de eerste maanden des jaars, wanneer ze in groote massa aan de markt komen. Het kweeken geschiedt gewoonlijk in potten, die in warme mestbedden geplaatst worden. De grond bestaat half uit goede, zandige tuinaarde en half uit bladaarde. De pot is gewoonlijk acht duim hoog; ter hoogte van één duim wordt hij met potscherven aangevuld en daarop zeer vast aarde gestampt. Op elken pot komen zeven of acht boonen, die men ongeveer twee duim diep legt, waarna men de aarde er weêr vast op drukt. Is de grond bevochtigd, dan begiet men hem niet meer vóór de groene blaadjes voor den dag komen; van dat oogenblik af mag echter het begieten niet meer verzuimd worden. Tegen dat de planten gaan bloeien, geeft men ze een laag mestaarde en steekt er tevens rijzen bij om te beletten dat zij bij het groeien over den rand van den pot heenvallen. Op die manier kan men midden in den winter de lekkerste tuinboontjes kweeken.
Auteursrechtvrij
