De Belgische Illustratie. Jaargang 14

Onze gravures.

Een fruitverkooper te Venetië.

Venetië blijft altijd eene wonderlijke stad; hetzij dat men het geschiedkundige dogenpaleis betreedt, hetzij dat men door het Canal Grande vaart, hetzij dat men een uithoek of achterbuurt te zien krijgt, overal ontmoet het oog duizenderlei zaken, welke men alleen te Venetië en nergens anders kan opmerken. Zelfs de bewoners zijn een geheel ander slag van menschen dan men elders in Italië aantreft en zijne gondolieri hebben eene vermaardheid verkregen, welke alleen geëvenaard wordt door de napolitaansche lazzaroni. Onze gravure stelt een fruitverkooper voor, die met zijne waren langs de paleizen vaart om ze daar aan den man te brengen. De man doet zijn best om een vergelijk te treffen met de Venetiaansche en gelijkt daarin op alle lieden van zijn beroep in andere landen, maar toch ligt er in zijne figuur iets geheel anders. In zijn soort is hij een vorst, die niets van zijne waardigheid verliest door zijn laag bedrijf, en als hij straks, na afgedaan werk, zijne avondwandeling gaat doen, zal niemand, en zeker niet een vreemdeling, hem voor een fruitverkooper houden. Wij herhalen het, venetië blijft altijd eene wonderlijke stad en zal haar naam tot de verste nageslachten blijven handhaven.

Nieuwjaarsgeschenken.

Gelijk Sinterklaas ons op zijn naamdag of daags te voren, zijne verrassingen thuis bezorgt, gelijk in Duitschland het Kristuskindje zijn Weihnachtsgaben meêbrengt, zoo brengt de 1^e januari ons de gebruikelijke étrennes of nieuwjaarsgeschenken. De beigische schilder Stevens heeft daaruit aanleiding genomen tot de vervaardiging der bevallige schilderij, door onze gravure op bl. 149 weêrgegeven. In een weelderig en met veel kunstsmaak gemeubeld vertrek ziet men een drietal jonge dames zich verlustigen in de beschouwing der schoone zaken, door verwanten en vrienden gezonden om hunne heilwenschen met des te meer kracht uit te drukken. Het is duidelijk dat het nieuwe jaar zich voor haar goed heeft ingezet. Zoowel op de schrijftafel voor haar als op de met een smyrnaasch kleed bedekte tafel achter haar zijn een aantal geschenken uitgestald, terwijl elk der dames er nog een in de hand houdt. Dat van de juffer in morgengewaad, een kofferke, wellicht met juweelen gevuld, schijnt bijzonder kostbaar, en de gelukkige eigenares heeft zich niet kunnen weêrhouden er meê naar hare zusters te snellen, zonder zich den tijd te gunnen zich eerst te kleeden. Bij de beschouwing van het lieve tafereeltje kan men den wensch niet onderdrukken, voor een enkelen Nieuwjaarsmorgen in de plaats van het gelukkige drietal gesteld te worden.