opzichten met den tijd is meêgegaan; dat hij o.a. geen verguldsel meer plakt op zijne koeken zullen alle kleine en groote kinderen heel spijtig vinden.
Daarom hopen we van harte dat hij niet verder van zijne oude gewoonten zal afwijken, dat hij blijve voortgaan te rijden, en dat hij als van ouds des nachts door den schoorsteen blijve komen om de daaronder geplaatste schoenen en klompen te vullen. Dat zal veel aardiger zijn dan dat hij reeds 's avonds te voren surprises laat bezorgen.
Ja, persoonlijk moet hij komen, en wel door den schoorsteen. Daaraan kennen we den goeden, ouden bisschop! 't Zij dat hij alleen door het vullen der schoenen het bewijs levert dat hij er wezenlijk geweest is, hetzij dat hij zich in levenden lijve laat zien, zoo als op onze gravure, maar komen moet hij; daaraan heeft hij ons nu eenmaal gewoon gemaakt.
En welk een pleizier voor het jonge volkske hem wezenlijk te zien verschijnen met al de blijken dat hij zijn weg door den schoorsteen genomen heeft! Hier wordt de droom wezenlijkheid, hier zien de kleinen al de geruchten, omtrent den geheimzinnigen bisschop in omloop, en waaraan ze maar half durfden gelooven, door eigen aanschouwing bevestigd! Die illusie is onbetaalbaar, zoo een oogenblik van huiverige verrassing, van wonderbaar genot beleeft men maar ééns in zijn leven, en daarom zij het al den kleinen vriendjes van Sinterklaas van harte gegund.
De ouders op onze gravure hebben er blijkbaar even zoo over gedacht, en daarom hunnen kleinen het genot bereid een levenden, sprekenden Sinterklaas onder den schoorsteen te kunnen aanschouwen. Nu moet het gezegd worden, dat de breede antieke schouw der oud-adellijke huizing daartoe eene gelegenheid aanbood, die men in onze moderne huizen tevergeefs zal zoeken. De vader zelf speelt voor St. Nicolaas; een papieren mijter, een lange vlasbaard, een rok van zijn vrouw en een wijde mantel, daarenboven een halfmaan bij wijze van kromstaf zijn voldoende om hem voor den goeden bisschop te doen doorgaan: de verbeelding der kleinen zal het overige doen. Zie maar, hoe nieuwsgierig en behoedzaam de kleine knaap zich voorover buigt om hem des te beter op te nemen, zonder echter zijne moeder te durven loslaten. Zie, hoe het kleine meisje zich angstig tegen de kindermeid aandringt en hoe de Benjamin van het drietal haar om den hals vasthoudt. Maar die schrik is slechts van voorbijgaanden aard; wanneer St. Nicolaas op zijn welwillendsten toon zijne vriendjes zal uitnoodigen de geschenken, die hij voor hen heeft meêgebracht, te komen halen en er hem een kus voor in ruiling te geven, zullen de kleinen ten slotte wel aarzelend aan de uitnoodiging voldoen, om, zoodra zij het begeerde machtig zijn geworden, juichend van pleizier weg te loopen en hem den beloofden kus zelf te laten veroveren.
De grooten hebben blijkbaar even veel genoegen in de vertooning als de kleinen, en zelfs de ernstige grootvader staakt voor een poosje de lectuur van zijn dagblad om van het schouwspel te genieten.
Van harte - we zegden het reeds - gunnen wij aan alle kinderen op den 6en december a.s. eene verrassing als die het kleine drietal op de schilderij van C. Cap te beurt valt. Voorzeker zullen zich maar weinig schoorsteenen tot eene dergelijke opvoering van St. Nicolaas leenen; maar er is geen enkele schoorsteen, waaronder geen gelegenheid zou zijn, om van elk lid des gezins een paar schoenen te plaatsen, zoo dat Sinterklaas, door die te vullen, zijn bezoek bewijzen kan. Door hiervoor te zorgen zullen we onzen kinderen een pleizier verschaffen, dat de meesten onzer in hunne kinderjaren hebben gesmaakt, terwijl wij er tevens eene vaderlandsche traditie door in stand houden; en dat is ook wat waard.
Auteursrechtvrij
