De Belgische Illustratie. Jaargang 13

Aan de lente.

Keer spoedig, lieve lente,
Keer spoedig tot ons weêr,
En sla uw groene tente
Weêr in ons midden neêr!

Och, 't was zoo doodsch daar buiten.
Zoo eenzaam en zoo stil;
Geen knopje wilde ontsluiten,
Zoo guur was 't en zoo kil.

Geen blijde tonen ruischten
In 't bladerlooze woud;
Geen zachte koeltjes suisden,
Maar snerpend was 't en koud.

Het beekje dat er kronkelt
Door 't stil en vreedzaam dal,
De dauwdrup die er fonkelt
En glinstert als kristal,

't Was alles doodsch en kwijnend,
En roerloos en verstijfd,
En 't vroeg: Waar toch de lente,
De schoone lente blijft?

Och, alles roept u tegen:
Kom, lieve lente, kom!
Verspreid weêr vrede en zegen,
En ga weêr weldoende om!

Zweef over weide en akker!
Versier weêr bosch en veld!
Maak wat er sluimert wakker,
Met liefelijk geweld!

Regeer weêr zacht en vredig,
Beblader 't dor geboomt,
Ontknop het bloempje zedig,
Dat nog het daglicht schroomt!

Bevrucht weêr beemd en gaarde,
Spreid heel uw pracht ten toon,
En maak weêr van deze aarde
Een beeld van 't eeuwig schoon!

Och, alles roept u tegen:
Kom, lieve lente, kom!
Verspreid weêr vrede en zegen,
En ga weêr weldoende om!

Arnhem.
J.G.V.