De Belgische Illustratie. Jaargang 13

Het hoogste goed.

Schoon moog der liefde zon beschijnen

Des levens kouden winterdag;

Te spoedig, al te spoedig, ach!

Ziet haar des ionglings oog verdwijnen.

Schoon moog de maan der vriendschap prijken

Aan 't duister zwerk van 's levens nacht;

Haar glans, zoo vriendelijk, zoo zacht

Moet dra voor zwarte wolken wijken.

Der kennis starren mogen lichten;

Die heldre lampen hangen hoog,

Dra moet voor d' afstand 's menschen oog,

Door ouderdom beneveld, zwichten.

Veel bloemen van vervulde wenschen

Strooit in dit leven vaak 't geluk;

Doch spoedig komen leed en druk,

Wier ademtocht ze doet verflensen,

Eén gaaf, meer waard dan gunst des lots,

Doet eigen schuld alleen verliezen:
Zij die vóór alles haar verkiezen,

Hun valt ten deel de gratie Gods.

J.R. v d.L.