De Belgische Illustratie. Jaargang 13

Nuttige wenken en opmerkingen over land- en tuinbouw.

Bloementeelt.

Begieting van kamerplanten. II. In het vorige nummer wees ik er op, dat vele kamerplanten dikwijls sterven door eene ondoelmatige begieting en behandeling. Ik wil thans dit onderwerp wat breedvoeriger bespreken en trachten aan te toonen waarin het verkeerde der behandeling van kamerplanten gelegen is. Op de eerste plaats wijs ik dan op het begieten van potbloemen, die in eene kamer staan, waarin gestookt wordt, met water, versch uit de pomp. De plant en de aarde in den pot, waarin de plant staat, ontvangen natuurlijk in een warm vertrek langzamerhand dezelfde temperatuur als de lucht, die ze omgeeft. Hoe hooger de temperatuur in het vertrek klimt, hoe warmer de plant en de aarde worden. Daalt in den nacht de temperatuur, de warmte der plant neemt in gelijke mate af. Wat moet nu noodwendig het gevolg wezen, als men zijne potbloemen met ijskoud water begiet, op het oogenblik dat de warmte het grootste is? Het antwoord hierop kan niet twijfelachtig zijn: de aarde in den pot wordt plotseling afgekoeld, het wortelgestel, dat in de verwarmde aarde behoorlijk in staat was om zijne taak te verrichten, wordt door het ijskoude bad in zijn werkzaamheden gehinderd en de plant ondervindt dan, door den verminderden toevoer van voedsel, de nadeelige uitwerkselen van zulk eene begieting. Geschiedt nu zulk eene afkoeling herhaaldelijk, is het dan wel wonder dat elke plant, hoe sterk ze ook is, langzamerhand aan het kwijnen gaat en allengs sterft? Ze verkeert toch voortdurend in een staat, dien ik het best met eene verkoudheid bij den mensch of het dier kan vergelijken. Wel tracht ze na elke afkoeling zich weder te herstellen, wel tracht ze haar leven zoo lang mogelijk te rekken, maar telkens als ze er zich weder goed bovenop begint te werken, komt een nieuw bad hare levensverrich tingen verstoren en brengt haar altijd verder van hare genezing. Tegen zulk eene behandeling blijkt ze op den duur niet bestand te zijn: de dood is er het gevolg van.

een nieuw reddingstoestel.

Wilt gij dus uwe kamerplanten met koud water in eene kamer, waarin gestookt wordt, begieten, doe het dan wanneer de temperatuur in die kamer het laagste is. Giet met koud water dus 's morgens vóór dat de kachel brandt of spoedig nadat ge deze hebt aangestoken. Moet ge uwe planten in de kamer op eenen anderen tijd van water voorzien, doe het dan, maar zorg er dan tevens voor dat de temperatuur van het water, dat gij ter begieting gebruikt, niet lager is dan de planten en hare omgeving. Maak dus dat gietwater eerst warm, eer gij het ter begieting bezigt, Ik kan u in 't geheel niet aanraden ooit uwe planten met ijskoud water te begieten. Herhaalde proefnemingen hebben mij bewezen, dat de kamerplanten altijd gediend zijn met lauw water. Verschillende bloemen kwamen bij mij veel vroeger in bloei, nadat ze den ganschen winter in de kamer met lauw water waren begoten geweest. Ook werden die planten - waar ik eerst voor vreesde - niet zwakker dan andere, welke alleen koud water ontvangen hadden.

In de volgende nummers kom ik nog eens op dit onderwerp terug.

Boomteelt.

Iets over pruimeboomen. Het gebeurt niet zelden dat men in ons land in de hovingen of bij de woningen groote pruimeboomen ziet, die weinig vruchten opleveren. Het is thans mijn doel niet te onderzoeken welke de oorzaken dier onvruchtbaarheid zijn; voor heden wil ik enkel eene opgave geven van pruimsoorten, welke volgens mijne meening alle aanbeveling verdienen, zoowel om hunne vruchtbaarheid als om de goede hoedanigheden hunner vruchten. Hij, die pruimeboomen wil planten, kan bij zijne keuze dit lijstje raadplegen: 't is eene opgave van de beste pruimen, welke voor ons klimaat geschikt zijn. Vooraf echter een paar opmerkingen bij de planting dezer vruchtboomen.

Om wèl te kunnen slagen, verlangt de pruimeboom vooral eene warme en drooge standplaats. Koude en natte gronden zijn voor dezen boom totaal ongeschikt. Gaarne groeit hij in vruchtbare aarde, die zeer diep is los gemaakt. Men moet er verder op bedacht zijn dat men hem plant op eene plek, waar hij zooveel mogelijk beschermd is tegen de noordoostenwinden. Van deze winden, welke gedurende den bloeitijd van den pruimeboom dikwijls de heerschende zijn, heeft hij veel te lijden. Dit is reeds een der oorzaken der onvruchtbaarheid, waarop ik boven wees.

Zie hier nu het lijstje van voortreffelijke pruimsoorten. In elke goede boomkweekerij zijn onderstaande soorten zeker verkrijgbaar.

Dubbele boere witte.

Gele Catharine.

Roode Abrikozenpruim.

Gele Heerenpruim. Deze heet bij sommige kweekers: Monsieur jaune.

Washington,

Reine Claude. In sommige streken heet deze:

Groene pruim.

Reine Claude violet. Eene verbeterde verscheidenheid der vorige.

Blauwe Wijnpruim.

Reine Claude Bavay. Eene zeer vroege variëteit.

Reine Victoria. Eene zeer groote pruim. Zij wint het in schoonheid en smaak verre van de ouderwetsche Roode of Witte Eierpruim.

Bovenstaande tien soorten van pruimen zijn voor den liefhebber van fruitboomen voldoende om er eene keuze uit te doen. Alle worden in ons land volkomen rijp. Op eene goede standplaats groeien deze pruimeboomen snel door en dragen reeds vroegtijdig vruchten. Bij eene verdere goede behandeling blijven zij zeer lang vruchtbaar en leveren uitstekende pruimen.

Ik had dit lijstje nog wel met eenige andere variëteiten kunnen vermeerderen, maar de bovenstaande achtte ik voor mijn doel voldoende. Bovendien: eene te groote keuze maakt het kiezen moeielijk en sticht soms verwarring waar men opheldering geven wil.