Elk wat wils.
Wenken en raadgevingen door Parvulus.
II.
Wat heb ik, in mijn jonge jaren, mij dikwijls goed gedaan aan noten! Noten, mijne lievelingsvrucht met of zonder zout, maar versch moesten ze zijn, dat ze kraakten tusschen de tanden. Dat was me een kost; doch, ach, geen rozen zonder doornen; de groenachtige, bemoste en beplekte broek en de bruin geverfde vingers hebben mij wat oorvegen op den hals gehaald; want, hoe ik het ook aanlegde, altijd verraadde vooral die bruine kleur mijne schuld. Geen wasschen baatte, noch met zeep noch met zand; de zwarte vingertoppen leverden het niet te ontkennen bewijs van gepleegden roof. Dan regende het heel wat anders dan lekkernij; want mijn gestrenge heer en vader verstond geen lach, waar het gold gegeven en overtreden geboden.
Die schoone tijd is lang voorbij, en wilde ik nog gebruik maken van deze vrucht 't zou wezen van den bolster en niet van de pit. Van den bolster? Zeker, en wel als een onfeilbaar en tevens onschuldig kleursel voor mijne grijzende haren. Ach, hoeveel grof geld wordt er dagelijks uitgegeven voor allerlei wonderbare haarkleursels van af Theophile tot en met Sarah Felix, die, behalve dat zij meer dan peperduur zijn, nog de eigenaardigheid bezitten, over 't algemeen u tout doucement te vergiftigen. - Hun hoofdbestanddeel is immers gewoonlijk òf lood òf helsche steen, en 't gevolg van hun voortdurend gebruik is dikwijls meer dan erg. Neen, gij, die dan absoluut jonger wilt schijnen (was het ook maar zoo) houdt uwe franken in den zak, neemt een handvol notenbolsters, kookt ze in wat regenwater, doet er een weinig glycerine en bergamot-olie bij, en ge zijt geholpen zonder schade voor uwe gezondheid en tot profijt van uwe portemonnaie. Eens, twee-, driemaal de haren er meê ingewreven en ge verft ze zoo als ge verkiest, van het lichtste blond tot het donkerste bruin.
Maar is dit nu zeker waar?
Wel zeker, in allen ernst, of meent ge dat ik u hier knollen voor citroenen verkoop? Beproeft het maar en ge zult er van weten te vertellen. Of draagt ge liever uwe franken naar den coiffeur? 't Is mij ook goed. Doch laat de dooden de dooden begraven met al hunne ijdelheden daarbij, en zien we liever eens, hoe de schoone notenboom ons inderdaad nuttig wezen kan.
Om zomerhuisjes van te maken?
Ja, dat is zoo; geen plezieriger, lommerrijker, gezonder en koeler zomerhuisjes dan die van treurnoten. Dit was evenwel mijne bedoeling niet; neen, ik had zijne weinig bekende en toch zoo geneeskrachtige eigenschappen in het oog, en wel door zijne heilzame werking bij helaas, de zoo menigvuldige klierachtige, scrofuleuse gestellen, bij oude zweren, bij chronische aandoeningen der slijmvliezen. Dokter Jurine van Geneve schijnt de eerste geweest te zijn, die ze gebruikt heeft, en wel als thee getrokken van de blaêren. Dokter Negrier van Angers heeft er op groote schaal proeven meê genomen en beschouwt ze bijna als een wezenlijk specifiek in klierziekten. Dit is wel wat overdreven; maar heilzaam werkt deze thee, dat is niet te ontkenen; langzaam echter ook; gewoonlijk gaan er één of twee maanden meê heen, eer men de goede uitwerking gewaar wordt, vooral in geval van gezwollen en nog niet verzworen klieren. Zweeren genezen sneller, vooral als de thee ook uitwendig wordt aangewend. Ook in andere ziekte-gevallen, die hier niet kunnen worden aan geduid, kan de thee met gunstig gevolg worden gebruikt. Nog kan men er een goed werkende en goed smakende likeur van fabriceeren, uitmuntend voor slechte magen. De noten zelve zijn, zooals ieder weet, zeer indigest, werken door hun olie prikkelend op de keel en stembanden en zijn daarom zangers niet aan te raden.
Voor likeur is 't beste de nootjes te gebruiken vóór hunne gansche ontwikkeling, dus zoo wat tegen St. Jan. Dat is dit jaar te laat - en het volgend jaar...... vergeten!
Auteursrechtvrij