De Belgische Illustratie. Jaargang 13

Drie gedichtjes van B. van Meurs.

I.
Het stervende kind.

't Heeft stil aan haar harte

Zich nedergevlijd,

En weet niet wat smarte

Dat moederhart lijdt.

Op lipjes en wangen
Heeft bleekheid vervangen

Het lieflijke rood. -

Wat spellen die lachjes?...
Het kindje wordt zachtjes

Gekust door den dood.

Naar Geibel.

II.
De ledige wieg.

Daar fladdert een vogel

In angstige vlucht,

Zijn kreten van droefheid

Doortrillen de lucht.

Hij kwam naar het nestje

Gevlogen van veer',

En zocht er zijn jongen,

Doch vond ze niet meer.

Hier weeklaagt een moeder

Alleen met haar smart,

En sluit voor vertroosting

Den ingang van 't hart.

Soms tuurt ze op het wiegje

Dat ledig daar staat,

Dan hult ze in haar kleeding

Het schreiend gelaat.

III.
Een stem uit den hemel.

Droog, lieve moeder,

Uw tranen af;

'k Ben niet in 't wiegje,

Ook niet in 't graf:

Hij nam mij tot zich

Die mij u gaf.

Ik speel met de Englen,

In 's Hemels woon;

Ik zing het lied meê

Voor 's Heeren troon;

Ik vlecht alreede

Voor u een kroon.

U roept ook spoedig

Ons-Lieve-Heer,

Dan zien we elkander

Voor eeuwig weer,

Dan, lieve moeder,

Weent gij niet meer.