De Belgische Illustratie. Jaargang 11

In de kerk.

De omgeving van de jonge dame op onze gravure toont bij den eersten oogslag aan, dat zij zich in Gods huis bevindt. Immers, de beeldengroep, die op eenigen afstand van haar in eene nis tegen den muur geplaatst is, en de ornementen, voor zoover die te zien zijn, wijzen op de godsdienstige bestemming van het gebouw, dat zij versieren. Doch, dit alles daargelaten, bewijzen het ingetogen gelaat en de neêrgeslagen oogen van het meisje ten duidelijkste, dat zij in het gebed, of ten minste in godsdienstige over weging verdiept is. Wij veronderstellen het laatste.

[p. 394]

want haar zittende houding, de aandacht, waarmede zij den inhoud van haar boek schijnt te volgen, en bovenal de kalme uitdrukking van haar gelaat spreken meer van stille, vrome beschouwing, dan van een vurig gebed, uit den bodem des harten opgeweld. Zoo als dat in het huis des Heeren past, is eenvoud haar grootste tooi. Een achteloos om haar hoofd geplooide sluier bedekt haar eenvoudig kapsel, en een gouden knopje in het schoone schelpvormige oor is het eenige sieraad, dat aan haar te bespeuren is. Waartoe ook zou zij uitwendigen tooi begeeren? Het blanke voorhoofd weêrspiegelt een rein gemoed en dat is meer waard dan een koninginnekvoon.