Het bezoek.
Een bezoek in de eenzame berghut op de Alpen is inderdaad geene alledaagsche gebeurtenis. De weg is lang en niet zonder gevaar, daarbij is het weder in de hooge bergstreken, vooral in sommige tijden van het jaar, buitengewoon afwisselend en onzeker. Dit zouden echter nog geen voldoende redenen zijn om de meisjes onzer gravure, echte kinderen van het land, van den tocht af te schrikken, maar in den zomer is het druk in de kaashut. zoo druk dat er aan geen bezoeken afleggen te denken valt, en dit is de reden waarom zij zoolang hebben uitgesteld om hare oude vriendin, die met den jager getrouwd is, een bezoek te brengen. Beiden zijn in verrukking over de lieve kleine, welke de gelukkige moeder op den arm houdt en hebben wat lekkernij voor het kind medegebracht. Met niet minder inwendig geluk en fierheid staat de vader het toonecltje af te zien. Het is eene schoone schets, waarin de groepeering der personen vooral den grootsten lof verdient. De zwitsersche schilder heeft de kleederdracht der Alpenbewoners nauwkeurig gevolgd, - 'slands wijs, 's lands eer, zegt het spreekwoord, dat men wel in gedachte mag houden bij het zien van de hoofddeksels der beide bezoeksters, waarvan het sterk te betwijfelen is of onze dames er meê gediend zouden willen zijn, zelfs al nam de parijsche mode ze in hare hooge bescherming.