De Belgische Illustratie. Jaargang 11

[p. 156]

Het volkslied der Scandinavische volken.

Wij maakten dezer dagen kennis met het volkslied van Noorwegen, van Zweden en van Denemarken en wij werden daarbij op nieuw overtuigd van de waarheid der bewering dat de geest van een volk zich afspiegelt in de nationale gezangen die het bezit. Wij herkenden er den voornaamsten karaktertrek in der drie natiën: den trots van den Noorweger op zijne onafhankelijkheid, den eerbied voor het koningschap van den Zweed en de zucht van den Deen naar roem ter zee.

gerard van avesnes' foltering tijdens het beleg van arsur, naar gustave doré.

Het officieele volkslied, om zoo te zeggen, van Noorwegen luidt, in het Vlaamsch vertaald, als volgt:

‘Zonen van het oude Noorwegen, zingt op de melodie der harpen; doet krachtige en statige toonen hooren; uw lied is aan het vaderland gewijd!

‘Zoo dikwijls wij het oude Noorwegen noemen, verdringen zich tal van herinneringen in onzen geest; de zwellende harten en gloeiende wangen brengen hulde aan dien zoeten naam!

‘Oude tijd, gij zijt niet meer, maar in 't hart des Noormans leeft gij nog; zijn oorsprong en zijn kracht zijn niet ontaard; nog zijn roem en vrijheid hem dierbaar.

[p. 157]

‘De vogelen van het bosch, de baren van de zee zijn niet vrijer dan de Noorwegers, - vrij in gedachte, vrij in woord!’

Het volgende lied, ofschoon het niet als het volkslied erkend wordt, is toch wellicht het meest geliefkoosde; bij openbare feesten en plechtige gelegenheden wordt het altijd met ware geestdrift aangeheven.

‘Wat is het schoon, mijn vaderland, het oude Noorwegen, omgeven door de zee! Aanschouw die fiere rotsen, die burchten, waar te vergeefs de Tijd aan knaagt! Zij staan daar pal, trots het woeden van de stormen, als in den strijd de wakkere held!

‘Op de rotsen van Noorwegen heeft de god Thor zijn troon willen plaatsen. Die strijders, wier hoofden tot aan de wolken reiken, hehagen hem in zijn heldenmoed! Wanneer hij zijn wagen door het uitspansel doet rollen, verkondigen de rotsen aan het noorden zijn macht!’

in de wachtkamer van den dokter, naar f. hlddemann.

De inhoud van het zweedsch volkslied is deze:

‘Uit de diepte van het hart der Zweden stijgt een eenvoudig en eenparig gezang op: Volk, beroemd door uw afkomst, wees trouw aan uw koning en aan zijn geslacht, maak de kroon licht die op zijn voorhoofd rust en stel al uw vertrouwen in hem!

‘O koning, de majesteit van het volk is ook de uwe; bescherm het! Laat een gansche wereld tegen ons aanrukken, wij zullen haar onvervaard

[p. 158]

afwachten; wij zullen haar voor u neêrleggen ten rustbank voor uw voet!

‘Doch naakt het uur van onzen val, leg af dan het purper dat uw schouder dekt, werp neêr de kroon die uw hoofd drukt, steek op onze dierbare vaan met het oude geel en blauw en strijd en sterf met den degen in de hand.

‘Grijp onze laatste banier en houdt haar tot het uiterste oogenblik vast. Uw getrouw volk zal u moedig met zijn beste bloed een warm koninklijk purper bereiden en daarin u hullen!

‘God des hemels, wees met ons zoo als voorheen. Beziel èn aanvoerder èn soldaat met den moed onzer voorvaderen, en dat uw Geest blijve zweven over het land der Scandinaven!’

De Zweden hebben nog altijd het lied van de Danebrog tot volkslied. De zin daarvan is als volgt:

‘Wapper fier op de wateren van de Oostzee, gij Danebrog rood als bloed! De nacht zal uw luister niet bedekken; de bliksem heeft u niet ter neêr geveld; gij hebt gewapperd boven helden die in de armen van den dood gevallen zijn; uw wit kruis heeft den naam van Denemarken tot in de hemelen verheven.

‘Van den hemel neêrgedaald, heilig kleinood der Denen! hebt gij er helden heengeleid zoo als de wereld slechts zelden ziet. Zoolang de faam blijft rondwaren op de aarde en op de zee, zoolang de scandinavische harp zal weêrklinken, zal uw roem niet sterven!

‘Tril in 't woeden van het gevecht, tril ter eere van Inul (een deenschen admiraal). Wanneer de donder rolt en u in zijne rommeling omhult, bezing dan luid den dapperen Tordenskjold, en snelt gij hemelwaarts, omstraald door het bliksemvuur, spreek dan de sterren van den stouten Hoitfeld.

‘Voor elke ster die flikkert, kunt gij een held noemen, maar niet één die uw grooten Christiaan IV in luister overtreft. Hij praalt, in overwinnaarsdos, aan den ingang van de verblijven des lichts en ontvangt de helden die Otto Rud en Absolon komen bezoeken.

‘Ontplooi fier uwe banen op de deensche kusten, op de indische kust en in de onbeschaafde landen. Luister naar de stem der golven; zij verkondigt den lof en den roem uwer verdedigers. Zij die u bijblijven, zwellen van trots op het hooren van uw naam en zijn bereid ter uwer eer den dood te gemoet te gaan. Golf dan over de zeeën; zoolang niet al de noordsche kurassen in splinters vliegen, zoolang er nog één deensch hart gloeit, gaat gij niet alleen!’