De Belgische Illustratie. Jaargang 11

In de wachtkamer van den dokter.

De kleine Jan heeft den ganschen nacht hevige tandpijn gehad, en zijne moeder, na hem natuurlijk in zijn zondagspak gestoken te hebben, heeft hem daarom van morgen, onder geleide zijner zuster, naar den dokter gezonden.

Niettegenstaande het weêr zoo helder was als maar kon, oordeelde de goede vrouw het niet overbodig hun de paraplu van vader meê te geven, terwijl zij hen tevens van een mand met mondbehoeften voorzien heeft.

Na een uur loopens, zijn de kleinen aan de woning van den dorps-Esculaap gekomen, waar een oude meid hen open gedaan en in een ver-

[p. 155]

trek gelaten heeft dat straalt van het glanzende zonlicht, hetwelk er in valt. De kinderen hebben met bewondering de meubels gaê geslagen welke de kamer bevat, doch hunne verbazing is ten top gestegen toen zoo even een onmenschelijke stem hun heeft toegeroepen: ‘Dag, vrienden!’ en zij tot de ontdekking gekomen zijn dat die stem toebehoort aan den wonderlijken vogel die in den hoek van het vertrek in een kooi opgesloten zit. Zoozeer is hunne aandacht nu door den papegaai in beslag genomen, dat de kleine Jan - gelukkig voor den armen jongen! - zijn kwade tanden en gezwollen wangen schijnt vergeten te zijn.