[Nummer 43]
Taillefer in den veldslag bij Hastings.
Den 30 september 1066 scheepte Willem de Veroveraar, natuurlijke zoon van Robert den Duivel, zich met zijn leger te Calais in en zeilde naar Engeland, om bezit te gaan nemen van dat rijk, hetwelk hem door koning Eduard als erfenis overgelaten was. De Angel-Saksers, die Willem niet wilden, riepen een voornaam edelman uit het land, Harold geheeten, tot koning uit. Deze bracht een leger op de been en trok tegen de Noormannen op, die kort te voren ontscheept waren.
De vijandelijke legers ontmoetten elkander den 14 october in de nabijheid van het dorp Hastings. Na een verwoedden strijd die twaalf uren duurde, werd het leger der Engelschen in de pan gehakt; vijftig duizend der hunnen vonden den dood bij die vreeselijke worsteling, welke over het lot van het koninkrijk besliste. Het lijk van Harold werd op het slagveld gevonden.
De legende heeft zich van die groote historische gebeurtenis meester gemaakt en er bestaan zoowel in het fansch als in het engelsch een aantal balladen, die de wapenfeiten bezingen der edelen, die zich bij Hastings onderscheidden.
TAILLEFER IN DEN VELDSLAG BIJ HASTINGS, NAAR E.H. COURBOULD.
Een der populairste helden van het leger der Noormannen was Taillefer, een man van een reusachtige gestalte, die een onverschrokken strijder en tevens een voortreffelijk minnezanger was. Vóór den slag, terwijl de legers tegenover elkander stonden, hief hij een lied aan, waarin hij de heldenfeiten van Karel den Groote en de Paladijns bezong. Onder het zingen wierp hij zijn zwaar slagzwaard in de lucht omhoog en ving het behendig weder op. Al de soldaten stonden verstomd en Taillefer verwierf het voorrecht den vijand het eerste aan te vallen. Na wonderen van dapperheid verricht te hebben, sneuvelde hij op het veld van eer.
Auteursrechtvrij