De Belgische Illustratie. Jaargang 10

Kreten des harten.

Als de storm woedt op de baren,

Zit des visschers vrouw tehuis;

Doch heur hart is uitgevaren

Tartend wind en golfgebruis.

Bij iedere vlaag, die de golven

Verbrijzelt op 't dreunende strand,

Roept ze uit: ‘Ach, verdronken! verdronken!

Mijn visscher keert nimmer aan land!’

Als om de Alpen donders grommen,

Zit des herders vrouw tehuis;

Doch heur hart is opgeklommen

Zoekend in spelonk en kluis.

Bij iederen bliksem, die flikkrend

Zich oplost in knettrend geknal,

Roept ze uit: ‘Ach, getroffen, getroffen!

Mijn herder keert nimmer naar 't dal!’

Als de bergen zich bewegen,

Zit des gravers vrouw tehuis;

Doch heur hart is afgestegen

In de mijn van erts en gruis.

Bij iederen schok, die de vlakte

Beroert en beweegt als een meer,

Roept ze uit: ‘Ach, bedolven, bedolven!

Mijn graver ziet 't daglicht niet weer!’

Als de krijgsbanieren wappren,

Zit des krijgers vrouw tehuis;

Doch heur hart strijdt met de dappren

In der waapnen wild gedruisch.

Bij ieder gebrul der kanonnen,

Dat davert langs 't bloedige veld,

Roept ze uit: ‘Ha! gevallen, gevallen

Voor koning en land is mijn held!’

Germania' s.
B.v. Meurs.