De Belgische Illustratie. Jaargang 10

[p. 217]

[Nummer 28]

Rouget de l'Isle voor het eerst de Marseillaise zingende.

Joseph Rouget-de-Lisle, de dichter van de Marseillaise, werd in het jaar 1760 te Lons-le-Saunier geboren; na de voltooiing zijner studiën trad hij in het wapen der genie en werd als luitenant geattacheerd op het fort Joux. In 1791 als kapitein naar Straatsburg gezonden, kwam hij door zijn smaak en liefde voor de muziek in kennis met den maire dezer stad, Dietrich, zelf een goed muziekant en die dikwijls concerten gaf. Dietrich wist dat Rouget zich veel met letterkunde bezig hield, en hij was het, die hem aanspoorde dat lied te dichten, berucht geworden onder den naam van de Marseillaise, maar dat de schrijver eerst titelde: ‘Oorlogszang voor het Rijnleger’ en dat spoedig een verbazenden opgang maakte. Onze gravure stelt Rouget voor, het eerst dit lied zingende, in burgemeesterlijk gezelschap. De uitwerking

ROUGET DE L'ISLE VOOR HET EERST DE MARSELLAISE ZINGENDE, NAAR [...]ILS.

[p. 218]

van deze geweldige oorlogshymne is op alle gezichten te lezen; vervoering straalt allen de oogen uit bij het hooren dier half krijgszuchtige, half bloeddorstige woorden.

Dit lied, zoo bij voorkeur Frankrijks revolutionair volkslied geworden, heeft zijn vervaardiger echter weinig geluk of glorie bezorgd; zij, die dit lied spoedig het luidste aanhieven, waren de eersten om zijne vaderlandsliefde in verdenking te brengen. Het parijsche bewind ontzette hem van zijne waardigheid, daar hij weigerde den gevorderden eed af te leggen.

Te Parijs bracht hij eenige maanden in de gevangenis door, omdat hij in een stuk: ‘Offerande aan de vrijheid,’ dat in het Théâtre de la République werd opgevoerd, zich eenige onvoorzichtige toespelingen op de regeering veroorloofde. Uit de gevangenis ontslagen, was hij tegenwoordig bij de expeditie van Quiberon, waar hij licht gewond werd. Later verbande Napoleon hem uit Parijs, omdat hij zich op een minachtenden toon over zijn gedrag en houding had uitgelaten. Hij keerde eerst na de Restauratie terug en leefde tot 1830 in zeer armoedige omstandigheden; toen echter verschafte de Juli-regeering hem een pensioen. Hij stierf den 27 juni 1836 te Choisy-le-Roi, ten huize van een vriend, waar hij de gastvrijheid genoot.