[Nummer 25]
De dood van generaal Marceau.
De fransche generaal Marceau was slechts 27 jaar oud, toen de kogel van een Tyroler schutter zijne loopbaan kwam afbreken, en toch had hij een verleden achter zich, dat hem menig generaal, wiens dienstjaren Marceau's ouderdom overtreffen, benijden zou. Op vijftienjarigen leeftijd trad hij in den krijgsdienst, en ofschoon hij het in de eerste vijf jaren niet verder dan tot sergeant kon brengen, stond hij twee jaren later aan het hoofd van 't bataljon vrijwilligers van Eure-et-Loire. In 1793 werd hij benoemd tot divisie-generaal en onderscheidde zich in dien rang onder de muren van Mans.
De generaal van 23 jaar wekte bij menig tijdgenoot een spotlach op de lipp n, doch toen hij bij Fleurus door zijne onstuimige dapperheid den uitslag van het gevecht besliste, toen hij een jaar later het leger van den oostenrijkschen aartshertog Karel sloeg, voor hetwelk Jourdan had moeten zwichten, begon men de tact en bekwaamheid van Marceau op den waren prijs te schatten. Hij bezat dan ook bijna al wat noodig was voor een groot krijgsman: hij was koelbloedig en verstond, als Napoleon, de kunst, om in het gezicht van den vijand van slagorde te veranderen en zijn aanval of verdediging in te richten naar de stelling, welke de vijand innam.
DE OOSTENRIJKSCHE GENERALE STAF BIJ HET LIJK VAN GENERAAL MARCEAU, NAAR J.P. LAURENS.
Op eene verkenning bij Altenkirchen, den 20 september 1796, ontving hij den noodlottigen kogel in de borst, aan welks gevolgen hij drie dagen later overleed. Te zwaar gewond om ijlings vervoerd te kunnen worden, moesten de Franschen hun generaal in handen der Oostenrijkers laten, die hem naar Altenkirchen brachten.
Auteursrechtvrij