De windmolen van Hallady.
De windmolen is, zooals bekend is, een nederlandsche uitvinding. Evenals dit met de boekdrukkunst het geval is, wordt dit door alle schrijvers niet eenstemmig aangenomen. Het is namelijk een feit, dat de eerste windmolen eerst na de kruistochten in Europa is verschenen, en het is wellicht daaraan toe te schrijven, dat men het Oosten het vaderland der windmolens noemt, ofschoon men nooit eenig bewijs daarvoor heeft kunnen aanhalen. Dit is echter eker dat de windmolens, welke men tegenwoordig in het Oosten aantreft, volkomen gelijken op onze windmolens, waaruit men mag besluiten, dat zij tot op dit oogenblik gebleven zijn, zooals zij waren ten tijde van Godfried van Bouillon.
Wel is waar heeft men op verschillende plaatsen op de windmolens ook stoomkracht toegepast, doch zulke molens kunnen geen windmolens genoemd worden, terwijl eenige nieuwe ‘verbeteringen’ door enkelen aangebracht zoo onpraktisch bleken, dat men zich liever aan het oude systeem hield.
De onlangs uitgevonden windmolen van den Amerikaan Halladay, waarvan wij hiernaast eene gravure geven, schijnt echter beter aan de eischen te voldoen. Zijne samenstelling is daarenboven zoo eenvoudig, dat wij niet veel woorden noodig hebben om ze te verklaren.
Zooals men op de gravure ziet, zijn de vier wieken, zonder welke wij ons geen windmolen kunnen voorstellen, verdwenen en in de plaats daarvan vinden wij zes van elkaar afgescheiden schermen, die bevestigd zijn op de zes armen der as. De schermen bestaan uit houten latten op twee ijzeren bogen bevestigd. Als de wind niet hevig is, vertoont zich de molen als in fig. 1 is aangegeven. Wordt hij echter sterker, dan gaan de schermen rechtop staan, zooals in fig. 2 is voorgesteld, zoodat de storm er niet den minsten invloed op kan uitoefenen, waaruit volgt, dat men voortdurend eene gelijkmatige beweging krijgt. Daarenboven is de molen voorzien van een roer, waardoor zijne schermen altijd naar den wind staan gekeerd.
Auteursrechtvrij