De Belgische Illustratie. Jaargang 9

[p. 408]

Mozaiek.

De zijdecultuur in China.

De chineesche legende noemt de gemalin van keizer Hwang-te, die omstreeks het jaar 2640 vóór Kristus regeerde, als de invoerster der zijdecultuur in China. Al kan deze opgave ook niet bewezen worden, toch bewijst zij voor den hoogen ouderdom van de zijde. De eerste zekere opgave vinden wij in eene verzameling der oudste geschiedkundige oorkonden van het rijk, die in 484 vóór Kristus door Confucius uit de geschriften van oudere geschiedschrijvers en uit de sporen van oude monumenten werden samengesteld. Tot heden heeft de keizerlijke familie de zijdecultuur zooveel mogelijk bevorderd, zoo zelfs, dat keizerinnen het niet bencden hare waardigheid vermeend hebben, zelve moerbeziënblaêren te plukken om de zijdewormen te voeden. Onder de vele verhandelingen over de cultuur van dezen boom en de verpleging van den worm zijn er niet weinige uit keizerlijke pennen gevloeid. De zijdecultuur wordt in China niet alleen door groote grondbezitters, maar ook door millioenen landlieden gedreven, die niet meer dan één morgen land bezitten. De jaarlijksche productie wordt op 20-25 millioen ponden geschat, waarvan het grootste gedeelte in het land blijft.

de nijverheids-tentoonstelling te amsterdam. - de graftombe van graaf engelbert ii en limburg van baden te breda.
(Naar eene photographie van de H.H. Wegner en Mottu te Amsterdam.)

Een zonderlinge tegenzin.

Te Suffolk stierf eenigen tijd geleden een man, John Peele genaamd, die vanaf zijn tiende jaar een onoverwinnelijken afkeer had van geld. Niemand kon hem overreden geld in de hand te nemen en daar men geloofde, dat verlegenheid er de oorzaak van was, beproefden zijne ouders en bloedverwanten tevergeefs hem door zachtheid of geweld over te halen eenig geld aan te nemen. Ofschoon John zeer goed wist, dat hij zich daardoor menig genoegen kon verschaffen, bleef zijn tegenzin toch dezelfde. Daarop nam zijn vader een middel te baat om te beproeven, of de oorzaak wezenlijk afschuw was, dan wel alleen kinderachtigheid. Men stak namelijk, zonder dat hij het wist, eenige koperen geldstukken in zijn zak. Toen hij met de hand in den zak kwam, wierp hij het geld weg en kreeg een zenuwtoeval, dat meer dan een uur duurde. Eenigen tijd later nam zijn vader de proof met zilvergeld, doch ditmaal waren de zenuwtoevallen zoo hevig, dat men voor zijn leven vreesde. Overigens was hij in elk ander opzicht als alle menschen, doch zeer ernstig, altijd vol gedachten en dikwijls zeer scherpzinnig. Op lateren leeftijd werd hij zoo geldschuw, dat hij zich verwijderde indien iemand een geldstuk liet zien. John Peele leerde het horlogemaken en was een zeer knap werkman. Zijn afschuw van het geld veroordeelde hem echter tot een treurig en eenzaam leven, dat eene zuster met hem deelde, die, in alles wat geldzaken betrof, voor haren broeder optrad.

Indrukken teweeggebracht door de maane[c]lipsen.

Men vindt in de geschiedenis namen opgrteekend van beroemde mannen, op wie maansverduisteringen een geweldigen indruk maakten. Wie zou 't b.v. geloóven, dat Baco, de beroemde Engelsche kanselier, zoodanigen indruk van de maan-eclipsen ontving, dat hij zoo lang ze duurden in onmacht la? En toch schijnt dit volgens verschillende geschiedschrijvers een feit te wezen. Men weet ook, dat Alexander van Macedonië, eer hij den veldslag bij Arbela begon, offeranden aan zon, aarde en maan gebood te brengen, teneinde daarmee zijn leger gerust te stellen, dat bij den aanblik eener maansverduistering zijne gewone onversaagdheid had verloren. Wij noemen nog den atheenschen veldheer Nicias, die onder den indruk van een dergelijk luchtverschijnsel op Sicilië een kostbaren tijd liet verloren gaan, hetgeen den ondergang van zijn leger, zijne eigen gevangenschap en vervolgens zijne terdoodbrenging door de Syracusen ten gevolge had.

Niemand heeft ooit beter partij getrokken van eene maansverduistering dan de doorluchtige zeevaarder, die het eerst den weg naar de nieuwe wereld heeft ontsloten. Gebrek aan levensmiddelen hebbende, liet Columbus den opperhoofden van Jamaïca aanzeggen, dat hij de inwoners met de zwaarste rampen zou treffen en beginnen met de maan van haar licht te berooven, indien men voortging hem den benoodigden voorraad te onthouden. Men lachte eerst. met. deze bedreigingen, doch toen men wezenlijk de maan zag verduisteren, haastte men zich den Europeanen alles aan te voeren wat zij verlangden.

In China en in zekere gedeelten van Indië heeft het volk langen tijd geloofd en gelooft het misschien nog heden, dat een hemeldraak den verduisterenden bal met zijne klauwen aanvat en verslindt. Er gaat dan een groot geschreeuw op, onder 't geraas van trommen, tamtams, enz., om daarmede het monster te verjagen.