De Belgische Illustratie. Jaargang 9

Dolce far niente,
Naar Charles Landell.

Italië is het land der citroenen en oranjeappelen, heeft eens een schrijver gezegd, die er heenging om zich te verfrisschen aan het na-

[p. 387]

tuurschoon, dat dit zonnige land te zien geeft; wie echter verder ziet zal moeten zeggen, dat de medaille hare keerzijde heeft en dat naast die weelderige zuidvruchten het beeld van den luien en morsigen bewoner rijst: eene slechte schilderij in een prachtige lijst. De bodem is te mild om den bewoner tot zwaren arbeid aan te sporen, en zelfs van den noodzakelijken arbeid ontspant hij zich door 't geen men dolce far niente noemt. De letterlijke vertaling luidt ‘het zoete niets-doen.’

Het jonge meisje op onze gravure neemt haar dolce far niente, geleund tegen het portiek eener kerk of van een paleis, en in hare houding leest men de vertaling van het Italiaansche onderschrift. Het oorspronkelijke schilderstuk verwierf zijn genialen kunstenaar een grooten naam, welke later voorgoed gevestigd werd door zijne nieuwere producten.