De Belgische Illustratie. Jaargang 9

Het oude huis.
Door B. van Meurs.

Kleinzoon.

Ik weet het, beste grootpa,

'k Sta goed bij u te boek -

En doe dus vóór mijn trouwdag

U nog een klein verzoek:

Ons huis is zeer bouwvallig,

Geen muur is zonder scheur,

De vloeren zijn versleten,

Het tocht door raam en deur.

De kamers zijn zoo somber,

Zoo muffig en zoo vocht,

't Behangsel hangt met plooien

De zoldring met een bocht.

De gevel heeft een houding

Als was hij buiten west.

't Is u onwaardig, grootpa,

Geloof mij! 't Is een nest!

Een flink nieuw huis staat ginder

Voor weinig geld te koop:

't Heeft ruime frissche kamers

En hof met kippenloop.

Wat dunkt u - als we 't kochten....

Gij werdt er jonger in!

Mijn bruid ook - 'k zal 't maar zeggen

Heeft in dat huis veel zin.

Grootpa.

Uw voorstel, goede jongen,

Bevalt mij niet te best;

En 't huis, waarin wij wonen,

Is, dunkt mij, nog geen ‘nest’!

Het is het huis mijns vaders -

Dat zegt wat voor een zoon!

Men kan wel mooier bouwen,

Men bouwt geen hechter woôn.

't Is oud, maar niet bouwvallig

't Is voor geen stormen bang,

't Doorstond ze zonder kraken

Twee honderd jaren lang.

Een ander huis betrekken.......

Neen, spreek mij daar niet van

Mij heugt, dat ik hier kind was

En jongeling en man.

Hier is 't mij, of ik moeder

Nog bij mijn bedsteê zie,

Of 'k vlieg op vaders armen

En hobbel op zijn knie.

Mijn kinderjaren snelden

Voorbij in spel en lach

Hier zag 'k mijn ouders weenen

Op mijn Communie-dag.

Hier kwam na heel veel zuchten

Het hooge woord er uit;

Hier leidde ik juichend binnen

Uw grootmoê als mijn bruid.

Ik sleet met haar een echtheil

Dat 'k nimmermeer vergeet;

Wij leefden en wij liefden

En deelden lief en leed.

Hier stegen onze beden

En zuchten uit één hart;

Wij dankten voor de vreugde

En heiligden de smart.

Hier heeft ons God doen smaken

't Genot van 't ouderhart,

Toen 'teerste kind - uw vader -

Door ons bewelkomd werd.

Wij dobberden nog zesmaal

Hier tusschen vrees en hoop:

Te zamen zeven kindren

Hief ik verheugd ten doop.

Wij brachten ze met zorgen

In deugd en eere groot.

Geen overtrof uw vader,

Mijn lieven naamgenoot.

Hij was een flinke jongen,

En werd een deeglijk man.

Wat zag hij u, een kind nog,

Op 't sterfbed teeder ân!....

Ach, beurtlings met het leven

Kwam ook de dood in huis,

En 'k droeg mijn kindren, allen,

Naar 't kerkhof - onder 't kruis.

Toen zag 'k uw grootmoê kwijnen,

In niets meer had zij lust,

Hier zeî ze zacht: ‘tot weerziens!’

En ging ter zaalge rust.

Hard was die slag, die laatste........

Zij minde mij zoo teer.

‘Tot weerziens!’ Ja, daar boven

Zie ik haar spoedig weer.

Zoo zijn hier al mijn dierbren

Ontvallen aan mijn zij';

Niets blijft op aard mij over

Dan dit mijn huis en gij.

Vindt gij dit huis bouwvallig

En tochtig, vochtig, naar -

Welnu, koop dan het nieuwe

En neem uw intrek dáár.

Leid in die nieuwe woning

Uw uitverkoren bruid:

God storte rijken zegen

Daar op uw huwlijk uit.

Maar ik - ik blijf alleenig

Hier in het oude huis,

Totdat ik bij mijn dierbren

Ga wonen - onder 't kruis!