De Belgische Illustratie. Jaargang 9

Gevecht op het water.

Een vijver zonder zwanen is een bosch zonder vogelen, een haardsteê zonder vlam. De zwaan is een van de prachtigste vogelen der schepping en wanneer men haar met hare breede borst de stroomen onzer vijvers en binnenwateren ziet klieven, dan meent men een sierlijken en levenden gondel voor zich te zien. Maar de zwaan is ook een dichterlijke vogel en speelt een groote rol in de godenleer der oude Grieken. Het is de zwaan geweest, die het verderf voor Troje gebracht heeft. Wij rekenen de zwanen niet tot de klasse der zangvogels; de ouden dachten hierover anders. Wanneer de zwaan de dood voelde naderen, beweerden zij, steeg zij omhoog en hangende over de plaats, waar zij spoedig stervende zoude neêr-

[p. 363]

zinken, hief zij haar doodzang aan, den zwanenzang geheeten, zoo vol van vervoering dat, zooals bij Orpheus, de geheele natuur toeluisterde. Deze eigenschap om zich zelven in den dood te zingen, schijnen de zwanen verloren te hebben, onze zwanen ten minste sterven als de andere vogels zonder zang.

Onze gravure geeft een klein gevecht te zien, dat geleverd wordt tusschen twee zwanen; de derde bevindt zich op een afstand en ziet den hevigen strijd met zeer veel bedaardheid aan. Het water spat op onder de geweldige vleugelslagen der twee strijdenden, de veeren stuiven en het is de bitterste haat, die hen den snavel scherp maakt en de oogen doet vonkelen.