De Belgische Illustratie. Jaargang 9

Het lied van 't sterven.

Kom hef het lied van 't sterven,

Het lied der scheiding aan!

Misschien wel eindigt heden

Uw aardsche levensbaan:

En eer de zon gaat dalen

Hebt gij uw loop volbracht,

En als het weder dag wordt

Is 't eeuwig voor u nacht.

Genieten, vreugde, leven -

Niets is zoo ongewis:

Ontbering, scheiden, sterven -

Niets wat zoo zeker is.

Wij minderen ons leven

Bij elken levensschreê,

Ons sterft de vreugd in 't harte

En ook ons hart sterft meê.

Wij wandelen gestadig

Als pelgrims naar ons graf,

Ja zelfs des konings schepter

Is maar een pelgrimsstaf.

Een pelgrimskleed ontvingen

Wij allen hier ter leen,

Wij dragen het op aarde

En laten 't hier benêen.

Bestijg der bergen hoogten,

Der Alpen toppen vrij -

Den kleinen kerkhof-heuvel

Dien komt gij niet voorbij,

Dien komt gij niet te boven,

Al is hij nog zoo kleen,

Daar blijft ge moede liggen,

Vergeten en alleen.

Zing dan het lied van 't sterven,

Het oude pelgrimslied,

Omdat ge uw eindpaal daaglijks

Steeds dichter nadren ziet:

Als 't zilvren avondklokje

Lokk' het u vriendlijk aan

Om blijde te gaan rusten,

Maar ook - om op te staan.

Germania's.
B.van Meurs.