De Belgische Illustratie. Jaargang 9

Vischvangende eksters.

Onlangs bevatte het Album der Natuur een korte mededeeling, door den heer J. Molenaar ingezonden onder den titel Een vischvangende Roek, ofschoon de redactie op grond der toegevoegde beschrijving den vischdief te recht voor een eigenlijken kraai (corvus corone) houdt. Daar wordt namelijk verhaald hoe een kraai goudvisschen uit een vijver haalde. Wijl deze waarneming door deskundigen der vermelding waardig geacht wordt, wil ik een soortgelijk feit mededeelen, dat mij reeds sinds jaren bekend was. Het geldt hier eksters, die sedert geruimen tijd goudvisschen uit een vijver halen, en daarmeê nog steeds voortgaan. Zij staan aan den rand van het water te loeren; komt een vischke te kort bij den kant, dan schieten zij met den ek vooruit, en gelukt het hen er een te grijpen, dan gaan zij het op korten afstand verslinden; op deze wijze vangen zij soms zelfs zeer groote goudvisschen. Ook kraaien zijn meermalen bij denzelfden vijver gezien, terwijl zij er vischkens uit haalden; of het altijd eigenlijke kraaien of wel somtijds roeken waren, kan ik niet met zekerheid zeggen, ofschoon ik uit sommige omstandigheden vermoed, dat zij tot de eerstgenoemde soort behooren.

de aalmoes, naar g. koller.

In het werk van prof. H. Schlegel staat vermeld, dat de kraai (corvus corone) onder anderen ook visch eet; maar van de verwante soorten: raaf, roek, ekster wordt dit niet meêgedoeld. In het meer uitgebreide werk van Naumann wordt bovendien opgegeven, dat de bonte kraai (corvus cornix) niet alleen visch eet, maar ook levende visschen vangt in plassen, welke dikwijls na overstroomingen op de velden ontstaan. Deze soort is de eenige, waarvan uitdrukkelijk gezegd wordt dat zij visschen vangt. Van den raaf (corvus corax) heet het, dat hij zeer gaarne doode visschen eet. Maar waarom spreekt de schrijver juist! van doode visschen? Waarschijnlijk wil hij

[p. 253]

daarmeê niet zeggen, dat de raaf levende visschen versmaadt, maar slechts dat hij den vogel die niet heeft zien opeten. Intusschen eet de raaf ook heel graag levende visschen en haalt ze zelfs met zijn bek uit een kom water, wanneer men er hem een voorzet. Verschillende personen hebben mij verzekerd, dat zij meermaals een raaf uit bovenvermelden vijver goudvischkes hebben zien vangen. Toen ik hen opmerkte, dat zij zich misschien vergist hadden door een kraai voor een raaf aan te zien, antwoordden zij, dat zij hem te goed gezien hadden, dat het de groote raaf was, die in het aangrenzend bosch nestelde. Werkelijk woonde er destijds een raaf in dit bosch, welke er door de naburige landlieden is uitgehaald, omdat hij de kiekens wegroofde.

generaal nepokoischitzky, chef van den generalen staf der russische zuid-armee.

Maar hoe komt het, dat deze feiten niet vroeger meer algemeen zijn waargenomen? Ik waag hierover de volgende gissing. De soorten van het ravengeslacht zijn niet, gelijk de ooievaars en de eigenlijke watervogels, er op gebouwd om diep in het water te gaan; zij hebben, om hunne prooi te bemachtigen, een water noodig met een zachte helling aan den kant, waar de vischkes dichtbij komen zwemmen. Deze omstandigheden nu komen wel meestal bij kleine kunstvijvers voor, maar minder bij natuurlijke wateren, zoodat deze vogels in de natuur betrekkelijk zelden een gunstige gelegenheid vinden om de vischvangst uit te oefenen. Dit stemt overeen met hetgeen Naumann verhaalt, dat men den bonten kraai slechts in ondiepe plassen visschen heeft zien vangen.

V.B.