De Belgische Illustratie. Jaargang 9

[p. 64]

Mozaiek.

De Amerikaansche spoorweg-controleur.

In den laatsten tijd wordt door de amerikaansche ingenieurs een even eenvoudig als doeltreffend middel aangewend, om de gevaarlijke oneffenheden of gebreken van de rails der spoorwegen op te sporen. Achter de tot het onderzoek uitgezonden locomotief wordt een kleine waggon vastgehecht, waarop zich een rol papier bevindt van eenige honderden voeten lengte. Gedurende de vaart wordt de rol door een werktuig afgewikkeld; telkens wanneer de trein eene engelsche mijl (ruim 1600 meters) aflegt, gaat een drie voet lange papierreep onder een aan het werktuig aangebracht mechaniek door. Hoe geregelder de tocht gaat te regelmatiger zijn de teekens welke het potlood op het papier achterlaat; elke onregelmatigheid van den weg teekent zich door de daardoor teweeggebrachte schokken in uiterst onregelmatige potloodlijnen af. Op deze wijze wordt, om zoo te spreken, de geheele toestand van den weg op het papier uitgedrukt, en de genomen maatstaf, drie voet op een engelsche mijl, is voldoende om met nauwkeurigheid de plaats der gebrekkige spoorstaven te bepalen.

Praktisch gebruik van het cri-cri.

Geen ding zoo onoogelijk of het kan zijn praktisch nut hebben. In Duitschland heeft een aantal officieren de proef genomen, om het zoo versmade en verachte cri-cri bij de tirailleursoefeningen te gebruiken in plaats van het daar te lande algemeen in gebruik zijnde signaalfluitje. Dit laatste dient namelijk om de opmerkzaamheid der tirailleurs op den kommandant te vestigen, die dan met de stem of door wenken met de hand zijne verdere bevelen uitdeelt. Zoolang hij echter het fluitje aan den mond houdt, is natuurlijk het kommandeeren of wenken onmogelijk, te meer wanneer hij als onderofficier een geweer te dragen heeft. Met het cri-cri in de hand kan hij dit instrument voortdurend doen hooren, met dezelfde hand wenken en tegelijkertijd zijne tirailleurs mondelinge bevelen geven.

Proeven met dynamiet.

Té Avigliana, nabij Turijn, heeft men onlangs in tegenwoordigheid en onder de leiding van eenige hooggeplaatste officieren van het italiaansche leger de volgende merkwaardige proeven met dynamiet genomen:

1. Een patroon welker lont aangestoken werd, verbrandde langzaam evenals dit elke andere brandstof doet.

2. Om aan te toonen dat het dynamiet aan de hevigste schokken weêrstand kan bieden, wierp men een koffer, waarin zich 25 kilogram dynamiet bevond, van eene hoogte van 30 meters naar beneden. Het koffer en de patronen werden verbrijzeld zonder dat er eene ontploffing volgde.

3. Men deed eene zekere hoeveelheid dynamiet ontploffen welke los op den bodem gelegd was. Er ontstond eene holte in den bodem van bijna 3 meters middellijn en eene diepte van 9 decimeters.

4. Dertig gram dynamiet waren op eene ijzeren plaat van 6 streep dikte gelegd. Bij de ontploffing werd de plaat in verscheidene stukken geslagen.

5. Om de kracht van het dynamiet in het water aan te toonen, maakte men een pakket met die stof gereed ter zwaarte van 8 kilogram. Men stak de lont aan en wierp het pakket in een waterplas van anderhalven meter. De ontploffing had, tot verbazing der toeschouwers, een geduchten stortregen ten gevolge, daar de waterkolom meer dan 100 meters hoog in de lucht opgevoerd werd.

Uit die proeven zou dus moeten blijken, dat het dynamiet, ofschoon de verschrikkelijkste van al de ontplofbare zelfstandigheden, volstrekt geen gevaar van zelfontploffing oplevert. Bij de noodige voorzorgen is er dus aan het vervoer van het dynamiet geen gevaar verbonden; door de italiaansche regeering zijn dan ook de beperkende bepalingen, die voor het spoorwegvervoer van buskruit gehandhaafd blijven, voor het dynamiet opgeheven.

de vroegere woning van christine nilsson.

Veiligheidsinrichting voor geldkisten.

Om het onbevoegd openen of verbrijzelen van geldkisten te verhoeden, is een fabrikant in Duitschland op het denkbeeld gekomen een toestel te vervaardigen 'twelk den dief of inbreker onfeilbaar verraden moet. Dit toestel bestaat uit een over een raam gespannen net van telegraafdraden, dat om de kist geplaatst wordt. Zoodra een onbevoegde die kist poogt te openen of te vervoeren, is hij genoodzaakt dit net op de eene of andere plaats te verbreken, waarop zich eene alarmschel doet hooren, die ergens anders aangebracht is, maar met het ijzerdraad-net in verbinding staat. Zelfs het wegnemen van het net of het doorsnijden van den verbindingsdraad veroorzaakt onmiddellijk een hard klinkend luiden der schel.

Hetzelfde toestel kan ook aangewend worden tegen inbraak aan deuren en vensters.

Boschreuzen in Californië.

Een californisch kruidkundige heeft aan de Rural Press de juiste maat toegezonden van de bekende big trees of reuzenboomen van Californië, welke hij bestudeerd heeft;

De ‘vader van het bosch,’ wiens ouderdom men opgaf als tot den zondvloed opklimmende, moet echter niet ouder zijn dan 1500 jaar. Zijn middellijn bedraagt wel niet zooveel als door sommigen is aangegeven, doch het verhaal der reizigers die verklaard hebben te paard door de opening van den stam te zijn gegaan, is echter niet overdreven. Tien paarden kunnen tegelijk door de holte binnendringen, in den boom rondrijden en hem van den anderen kant weêr verlaten.

christine nilsson.

Volgens de opgave van een ander californisch kruidkundige zijn verscheidene boomen in het South-Park-Grove bijna even dik als de ‘Vader van het bosch.’ Zoo heeft bijv. ‘Trapper-Smith’ eene middellijn van 30 en een omtrek van ruim 90 voet, de ‘Levery-Stable’ een omtrek van 84 voet en een andere boom, zonder bekenden naam, een middellijn van 27 voet. Er bestaan in het South-Park-Grove nog ongeveer 500 boomen, wier middellijn afwisselt tusschen de 10 en 15 voet.

Iets over de steenkolen-quaestie.

Gedurende de laatste jaren heeft men zich ijverig beziggehouden met het vraagstuk of bij het steeds toenemend gebruik der steenkolen de mijnen niet na een langer of korter tijdperk zouden uitgeput raken. Het is daarom niet van belang ontbloot deze belangrijke quaestie eenigszins nader te bespreken.

De volgende cijfers geven een zeer juist denkbeeld van de uitgestrektheid der gezamenlijke steenkolenmijnen.

	Hectaren.
Groot-Britannië	1.570.000
Frankrijk	550.000
België	150.000
Pruisen en Saksen	300.000
Oostenrijk en Bohemen	120.000
Spanje	150.000
Noord-Amerika	30.000.000

De gezamenlijke inhoud van de steenkolenmijnen der geheele aarde wordt op 3657 millard ton geschat, de reeds verbruikte hoeveelheid er af gerekend.

de voonkamer in het ouderlijke huis.

De jaarlijksche hoeveelheid benoodigde kolen, het jaar 1872 tot basis nemende, bedraagt 284.144.200 ton, waarvan Engeland alleen meer dan de helft of 131 millioen ton noodig heeft.

Het gebruik was voor de volgende jaren als volgt:

Jaren.	Ton.
1845	53.690.000
1858	130.003.000
1860	131.210.000
1865	172.000.000
1868	178.000.000
1872	248.144.200

Wanneer men aanneemt dat het maximum van het verbruik in het jaar 1900 bereikt zal zijn, en dit op dat tijdstip voor Europa en Amerika op 500 millioen vaststellende, eene berekening die gegrond is op het toenemende gebruik gedurende de laatste jaren; veronderstellende dat alsdan het verbruik ten gevolge van nieuwe industrieele ontdekkingen stationair blijft, dan zou de uitputting dier delfstof plaats hebben:

Van Frankrijk	in	1143	jaren.
Van Engeland	in	800	jaren.
Van België	in	750	jaren.
Van Duitschland	in	307	jaren.

Wat Amerika betreft, veronderstellende dat er 500 millioen ton per jaar noodig was, eene hoeveelheid die geheel en al voldoende is voor de behoeften van den geheelen aardbol, dan zou dit werelddeel daarin voor een tijdvak van 6000 jaar kunnen voorzien.