De Belgische Illustratie. Jaargang 8

Canut en zijne hovelingen.

De geschiedenis meldt een zestal koningen, die den naam van Canut, hetgeen Knout beteekent, droegen; doch onder deze bekleed Canut de Groote de voornaamste plaats. Niet alleen droeg hij de kroon van Denemarken; maar nog die van Engeland, welke door zijn vader overmeesterd was.

Canut ving aan met regeeren in den jare 1015, en toen in 1017 de saksische koning Eduard II, zoon van Ethelred, vermoord werd, deed Canut zich door eene wittena-gemot, samengesteld uit Denen en Saksers, tot vorst van gansch Engeland proklameeren. Met hem overweldigden de Engelschen Noorwegen; doch Schotland kon hij voor zijnen wil niet doen bukken.

Machtig als hij was, werd Canut ook door een aantal vleiers omgeven, die hem om het meeste hulde bewezen en waarvan velen hem wilden doen gelooven, dat hij slechts te gebieden had, om, even als eene godheid gehoorzaamd te worden.

Wie kent de wijze niet, waarop hij zijner omgeving eens, door eene diepzinnige les, wist te beschamen. Op den oever der zee wandelend, wilden zijne hovelingen hem doen gelooven, dat hij een almachtige was, en zelfs slechts aan de elementen te gebieden had.

Met een fijnen glimlach op de lippen, deed Canut zich een vorstelijken stoel brengen en plaatste hem op het zeezand. De zee rolde brullend en bruisend hare golven voorwaarts en meer en meer naar het strand. De koning stak gebiedend den vinger uit en sprak even als God eenmaal, de woorden: ‘tot hiertoe en niet verder’ uit.

Doch de zee luisterde niet naar die woorden, en zette het werk voort, haar door den Eeuwige voorgeschreven, en bereikte de haar aangewezen grenzen. Zij spoelde oneerbiedig over 's konings voeten en klotste tegen den koninklijken zetel.

Canut zag met misprijzen zijne hovelingen aan, en had hun het bewijs geleverd dat, als koningen der aarde regeeren over den wil der menschen, zij niet het minst vermogen hebben over de natuur en hare wonderen. Neen, neen, zij zijn niets meer dan onderdanige dienaars van den Koning des hemels.

Dat feit, in Engeland nog algemeener bekend als hier te lande, heeft de engelsche teekenaar tot onderwerp genomen, en het ook met een verheven talent uitgedrukt.