Curiositeiten.
de challenger. - Te Sheerness ligt sedert eenige weken het schip Challenger voor anker. Het vaartuig legde in drie en een half jaar niet minder dan 68.930 engelsche mijlen af, bijna genoeg om drie maal een koord te winden rond onze planeet. De Challenger koos zee, den 7 december 1872. Na de Canarische-eilanden bezocht te hebben, stak het vaartuig, zegt een engelsch blad, den Atlantischen Oceaan over naar Bermuda en Halifax. Van Bermuda terug naar St.-Michaels en Madeira. Van Madeira, langs de St. Paulus-rots onder den Equator, naar Bahia. Van Bahia, nogmaals dwars over den Atlantischen Oceaan, naar Kaapstad.
Van Kaapstad naar Australië, doch langs een omweg, op welken men 't Marion-eiland en de Crozets, Kerguelenland en 't nog zuidelijker gelegen Heard-eiland aan deed en doordrong binnen den zuidelijken poolcirkel, tot 1400 eng. mijlen van de Zuidpool.
't Heard-eiland is een dorre rots, met zware gletschers bedekt; amerikaansche walvischvaarders, die jacht maken op de talrijke zee-olifanten, hebben er een station. Binnen den poolcirkel ontmoette men eene menigte vlottende ijsbergen, sommige wel 300 voet hoog en twee of drie eng. mijlen lang; geen spoor vond men echter van Wilks-land, 't antarctische continent; op de aangeduide plaats peilde men 1300 vadem water, zoodat dit land òf nooit bestaan moet hebben, òf sedert verzonken moet zijn.
In deze zuidelijke poolzee krielde 't van dierlijk en plantaardig leven: van walvisschen, penguijnen en crustaceën. Na 't bezoeken van de australische havens, Melbourn, Sydney en Wellington, stevende men de Stille Zuidzee in, naar Tongataboe en Levuka. Van Levuka naar Banda en Amboina - naar Manila en Hongkong. Van Hongkong weêr terug naar Manila, en van daar, langs den vulkaan Camiquin en de kusten van Mindanao, naar de Humboldt-baai, waar men eenige niet heel vriendschappelijke ontmoetingen had met de inboorlingen van Nieuw-Guinea, naakte wilden - zóó primitief en onvervalscht, dat zij hunne met steen getipte pijlen afschoten op de schroef van 't schip, toen deze in beweging gezet werd - maar toch blijkbaar reeds genoeg bekend met de eigenaardige praktijken van handeldrijvende Kristenen, om hardnekkig de uitnoodiging tot een bezoek aan boord af te wijzen.
Op dit traject (van Manila naar Guinea) werd de grootste diepte gelood: 4500 vadem, op 110 N.B. en 1430 O.L. Vermoedelijk is de zee nergens veel dieper, en waren dus vroegere peilingen, die veel grootere diepten deden vermoeden, niet te vertrouwen. Bezuiden den Equator vond men de diepte der zee steeds minder dan 3000 vademen, hetgeen tot de slotsom leidt, dat, zoo 't noordelijk halfrond meer land boven water heeft, in 't zuidelijk halfrond 't evenwicht wordt hersteld door mindere diepte van de zee.
Van de Humboldt-baai ging de tocht verder naar de Admiraliteits-eilanden, wier bewoners men niet minder primitief, doch genaakbaarder en meer geneigd tot ruilhandel vond. Na eene verpoozing te Yokohama, stak men nu in ernst de Stille Zuidzee over, naar Honoloeloe, Hilo, Tahiti en Juan Fernandez.
Van laatstgenoemd eiland - (eertijds de schuilplaats van Boekaniers, later 't eenzaam verblijf van den Robinson Crusoë der historie (Alexander Selkirk) en nu door de chiliaansche Regeering verhuurd aan een veefokker - heeft de bemanning van de Challenger eene geit meêgebracht, gesproten uit Selkirk's kudde en Crusoë gedoopt.
Valparaiso was 't volgende rustpunt. Daarna ging 't door de Straat van Magellan naar de Falkland-eilanden, en eindelijk van daar over Montevideo, Ascension, St.-Vincent en Vigo naar Engeland terug.
Wat brengt nu de Challenger van dien belangrijken tocht meê terug? De opmerkingen daargelaten, voert het schip aan: 680 kisten vol natuurkundige voorwerpen en eene belangrijke volkenkundige kollektie, als kano's, wapens, kleedingstukken en sieraden. Het album van fotografieën is allercurieust.
Het blad zegt:
Hier ziet men portretten van Japansche en Tahitische vrouwen; Mindanaosche paaldorpen, aangelegd als de voor-historische paaldorpen in de zwitsersche meren; het breede gezicht van koningin Charlotte van Tongataboe; straatgezichten te Manila; grootsche landschappen en zeetafereelen; den machtigen vulkaan Kilanea op de Sandwich-eilanden; de dreigende St.-Paulus-rotsen, door eeuwige stortzeeën gezweept; de zoogenaamde ‘steen-rivieren’ op de Falklandeilanden; de ontzaglijke gletschers langs straat Magellan; de grimmige pieken van Tristan d'Acunha en Kerguelen-land; noten-perken op Banda; paradijsachtige valleien op tropische eilanden; een verrukkelijk strandgezicht op Fidji, met badende nymphen, enz. enz.