De Belgische Illustratie. Jaargang 8

Het omberspel.

Het is een oud, een zeer oud spel; men zou echter hombre-spel moeten zeggen. ‘Hombre’ wil zeggen ‘man,’ zoodat het spel een mannelijk karakter zou hebben bezeten. Het is van spaansche afkomst en men toont het reeds aan, als best ande in het midden der 15^e eeuw; doch wij moeten opmerken, dat er geene bewijzen van dit bestaan, in gemeld tijdstip, voorhanden zijn. Naar Frankrijk is het uit Spanje overgekomen, toen Lodewijk XIV met Maria-Theresia, dochter van den spaanschen koning Filips IV, trouwde. Men omberde destijds en zelfs lang na den dood der koningin op eene recht drukke manier, ‘zoo erg zelfs,’ zegt mevrouw de hertogin van Orleans, ‘dat het dansen er onder lijdt.’ Onder Lodewijk XV verloor het omberspel veel veld, ofschoon het voor het vernuftigste aller kaartspelen gehouden werd. Men speelde destijds quadrille, dat is het omberen met vier. In Duitschland leefde het sterk voort. Goethe en

[p. 51]

Lessing spreken er van in hunne jeugd. In alle standen in Duitschland werd geomberd. In het begin dezer eeuw omberden de duitsche soldaten zeer sterk; doch Blücher verbood dat zijne manschappen, als zij in 't veld waren, de kaarten mochten hanteeren. In Engeland was dit spel lang in zwang. Hier in onze vlaamsche huiskringen en in Nederland, had het geruimen tijd zijne plaats, doch is nu door de wisth en boston verdrongen. Een woord over de gekende fiches: velen vervalschen dat woord door vischjes; het stamt echter af van fichas, een spaansch woord, dat reken- of legpenningen beduidt.