De Belgische Illustratie. Jaargang 8

Russische bannelingen.

In Humboldt's reize door Rusland vindt men eene korte beschrijving van een transport bannelingen naar Siberië, dat zeer merkwaardig is. De reiziger ontmoette 60 à 80 personen, zoo vrouwen als meisjes, die allen naar het rampvolle Siberië werden overgevoerd.

Wel is waar gingen zij vrij over den weg, doch zij hadden zich ook slechts aan lichte misdrijven schuldig gemaakt. Zijn het integendeel groote plichtigen, dan gaan zij van weêrskanten aan eene koord, waaraan een der handen is vastgemaakt.

Deze laatste transporten worden door Baskieren te paard, met lans, boog en pijl gewapend en in pelsen mantels en spits oploopende mutsen gekleed, begeleid. In de nabijheid van elk station, welke stations zoo wat 30 nederlandsche mijlen van elkander gelegen zijn, vindt men houten huizen langs den weg.

Deze huizen zijn met sterke palisaden omgeven, en dienen den bannelingen tot nachtverblijf. Om de vier dagen hebben zij daarenboven één dag rust.

Cottrell, een Engelschman, heeft in 1840 Siberië bezocht; hij volgde van Moskou af tot in gemeld

[p. 45]

ijsland, een escorte bannelingen en vond niet dat zij zoo hardvochtig behandeld werden. Cottrell moet echter bekennen, dat, door de dagelijksche afwisseling van bevelhebbers, er wel eens een wreede en boosaardige kommandant kan gevonden worden.

Die veronderstelling is meer dan eens als waarheid aangeteekend. Meer dan een reiziger hangt het smartelijkste tooneel op van wat de ongelukkigen - niet zelden onplichtigen - te verduren hebben.

De bannelingen worden door soldaten begeleid. Een aantal leden der familie van de veroordeelden mogen deze laatsten vergezellen, en heeft de banneling daartoe middelen, dan mag hij eene sleê huren, om zich te doen transporteeren. De som, welke hiervoor vereischt wordt, is slechts gering.

EENE LONDENSCHE ACHTERBUURT. (Naar Gustave Doré.)

Heeft de banneling geene middelen, dan moet hij den langen weg te voet afleggen. Met lichte ketenen, die slechts een pond wegen, worden de getransporteerden aan elkander vastgemaakt, en dit laatste gebeurt, naar verkiezing van den patiënt, aan de handen of aan de voeten. De marsch duurt niet langer dan zes of zeven uren daags.

Hoe dieper men in het land komt, zegt Cottrell, hoe beter de huizen, tot nachtverblijf dienende, ook worden. Den banneling wordt een klein daggeld toegelegd, hetwelk uit een algemeen fonds voortkomt, en welk laatste door de milddadigheid der inwoners aanzienlijk vermeerderd wordt.