Marokkeinsch opperhoofd.
Marokko is geen land meer welks zeden en gewoonten voor den Europeaan nog een geheim zijn; wel integendeel! Een aantal touristen hebben in de laatste jaren dit rijk bezocht en den weetgierige ruimschoots, omtrent het innerlijk en uitwendig leven der bewoners, ingelicht.
De heerschende godsdienst in Marokko is het mahomedanism, en men beweert zelfs daar den eeuwigen rechtstreekschen afstammeling van den profeet te bezitten, namelijk den Santon, waarvan wij hier eene afbeelding meêdeelen. Wij zullen, natuurlijk, die hooge afstamming niet betwisten; maar zeker is het, dat, als dit zoo is, de Santon tamelijk ver van het spoor van den profeet is afgedwaald.
Inderdaad, zijn leven is niet volgens den koran, en, indien Mahomed op de aarde terugkwam, zou hij gewis zijn achtbaren nazaat een hoofd kleiner doen maken.
Hadj-Abd-Ed-Selam-Ben-Hadj-El-Arbi is het hoofd eener machtige godsdienstige sekte der Mulay-Tayeb. Gewoonlijk verblijft hij in de kleine stad Wasame, die een schier uitsluitend godsdienstig centrum is, want het grootste deel der bevolking bestaat uit sherifs, die zich zelven ‘heiligen’ noemen en zeer hoog geëerd worden.
De Santon woont echter liever te Tanger, en, spijtens den koran, leeft hij daar op europeesche manier: hij rookt cigaren, drinkt wijn, houdt veel van schoone kunsten, heeft zijn huis naar de parijzer mode gemeubileerd en zijn paard naar engelsche manier gezadeld. De Santon draagt hooge rijlaarzen, heeft een kavalarie-sabel ter zijde hangen en, meer dan dat alles, trouwde eene engelsche dame volgens engelschen ritus.
Op zijne bruiloft noodigde de Santon het diplomatisch en consulair korps, en deed wel zien dat hij zich meer naar de europeesche, dan wel naar de turksche zeden, wilde schikken. Hoe de dweepzieke muzelman dit van zijn geestelijk opperhoofd verdraagt, is moeielijk te verklaren.
Zeker is het, dat sultan Sidi-Mahomed dit alles niet zeer stichtelijk vond, en op zekeren dag het hoofd der sherifs voor zich daagde. De Santon wist wel, dat hij plichtig was en verscheen niet. Integendeel, hij vluchtte bij den konsul van Frankrijk en riep dezes bescherming in.
Door bemiddeling van dezen dreef het onweer af en mocht de Santon weldra zijn vroeger leven hernemen.
Auteursrechtvrij