De Belgische Illustratie. Jaargang 7

Het huiske van Louise Lateau.

Onze lezers weten wat al wonderlijke dingen er in het nederige huiske van Bois-d'Haine, daar waar Louise Lateau, de gestigmatiseerde, woont, hebben plaats gehad. Sedert wij daaromtrent eenige inlichtingen gaven, hebben een aantal personen uit verschillende landen, en tot de meest uiteenloopende denkwijzen behoorende, zich met die zaak beziggehouden.

Terwijl de hoogleeraren en geleerden onderzoeken en trachten te doorgronden, wil de zoogezegde pers van vooruitgang enkel en alleen loo-

[p. 284]

chenen en beweren, dat het verschijnsel der passiewonden bij Louise Latcau het gevolg is eener bedriegerij. Dr. Virchow, de duitsche hoogleeraar, dacht zoo stellig aan deze laatste, dat hij uitriep: ‘is het geen bedrog, dan is het een mirakel.’

VODDENRAPERSMIJMERING.

De leden der koninklijke akademie van Brussel, hebben echter een allernauwkeurigst onderzoek ingesteld, en in dit onderzoek zelfs de kleinste voorzorgen genomen; zij hebben moeten erkennen, dat hier geen bedrog in het spel is. Daar zit nu Dr. Virchow met zijn voor hem hinderlijk woord ‘mirakel’ op den arm.

Gelooven wij hier aan een wonderwerk, dat door hooger tusschenkomst

[p. 285]

geschiedt? Wij hebben hierin geen uitspraak te doen, dewijl de Kerk nog niet gesproken heeft, en de Kerk spreekt nooit lichtvaardig, doch zeker niet in zake van wonderen. Genoeg is het ons, alles wat er opgeteekend en bevestigd wordt, zorgvuldig na te gaan, en in die werking mogen wij eens te meer bestatigen, hoe de anti-katholieke pers met het gebeurde te Bois-d'Haine in de klem zit.

RIJKDOM EN ARMOEDE.

Een der laatste aanranders van het wondendragend meisje is zekere Hubert Boëns, een gansch onbekend doktor te Charleroi, en die van de gelegenheid heeft gebruik gemaakt, om zich bij zijne geloofsgenooten op een voetstuk te plaatsen. Boens gaf een boek uit, waarin hij

[p. 286]

beweerde de mysteriën, te Bois-d'Haine elken vrijdag voorvallende, te zullen ontsluieren.

De man loochent, doch weerlegt niets op wetenschappelijken voet; hij beweert enkel dat Louise Lateau de menschen bedriegt, en dat de ziekte, waaraan zij lijdende is, door de afleiding, de gymnastiek en den dans zal verdwijnen. Het boek is dan ook maar besluitend voor die, welke vooraf besloten zijn niets te gelooven, al spreekt dan ook de wetenschap, die in andere gevallen voor hen zoo afdoende is.

Laat ons met de krachtvolle pen van Dr. Chavée zeggen: ‘men weêrlegt geen werk (zooals dat van Dr. Boëns); men toont het van verre, en dat is reeds te veel voor eerlijke menschen’

Zeker is het, dat er nog geen enkel geschrift bestaat, hetwelk het zoo verdienstelijk en op wetenschappelijke gronden berustend werk van professor Lefebvre, heeft omgeworpen. Loochenen is hier niet voldoende, wanneer de geleerdste mannen van onzen tijd stellingen hebben vooruit gezet; alleen nieuwe en sterker stellingen dan eerstgenoemde kunnen deze laatste omwerpen.

Onze lezers zullen met genoegen eene kleine, doch getrouwe teekenening zien van het huiske, waar Louise Lateau woont, waar zij leeft, bidt, werkt voor haar dagelijksch brood, zij, die niet anders vraagt dan de wereld te vergeten en van de lastige bezoeken ontslagen te worden.